Ο κραυγαλέος τίτλος «Το χρήμα πέθανε - Ζήτω το ανταλλακτικό εμπόριο» («Money is dead - long live barter») δεν προέρχεται από κείμενο κάποιας κολεκτίβας, αλλά από κύριο άρθρο των Times του Λονδίνου, που επισήμανε την αναβίωση προκαπιταλιστικών μορφών οικονομίας στη σύγχρονη εποχή του ανεπτυγμένου καπιταλισμού.
Μπορεί το χρήμα να λειτουργεί ως το γενικό ισοδύναμο στη διαδικασία ανταλλαγής εμπορευμάτων και υπηρεσιών και η οποιαδήποτε συναλλαγή να εκφράζεται μόνο με τη διαμεσολάβησή του, ωστόσο λύση στο γενικευμένο πρόβλημα της έλλειψής του, ίσως εντέλει να αποτελεί η ίδια η παράκαμψή του.
Η πρακτική του αντιπραγματισμού, δηλαδή η α-χρήματη ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών, έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών. Η εμφάνιση του νομίσματος ανέδειξε άλλα μακροοικονομικά υποδείγματα και ο αντιπραγματισμός περιορίστηκε σε αυθόρμητη και ανοργάνωτη τάση στις μικρές κοινότητες. Για τους κατοίκους των απομονωμένων νησιώτικων ή αγροτικών επαρχιών της ελληνικής επικράτειας οι εθιμικές πρακτικές ανταλλαγής λαδιού με γάλα, για παράδειγμα, καλύπτουν περισσότερες ανάγκες ίσως απ' ό,τι οι συντάξεις των 350 ευρώ του ΟΓΑ. Από τα χωριά της Κρήτης και της Ηπείρου ώς την Ικαρία και την Αστυπάλαια, οι κάτοικοι ανταλλάσσουν τα πλεονάσματα της παραγωγής τους και τις υπηρεσίες για την ανέγερση και τη συντήρηση των σπιτιών τους, όχι ως ενσυνείδητη αμφισβήτηση του κυρίαρχου εμπορικού μοντέλου αλλά ως αντανακλαστική κίνηση οικονομικής αυτοάμυνας και διαχείρισης της καθημερινότητάς τους.
Οταν, όμως, οι μισθωτοί των μεγάλων πόλεων βρίσκονται με το περίστροφο του ΔΝΤ στον κρόταφο, η οικονομία βουλιάζει στην ύφεση και η κοινωνία στην εξαθλίωση, οι μέθοδοι του αντιπραγματισμού μετατρέπονται σε οδηγό επιβίωσης. Στο ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε;» που ταλανίζει χιλιάδες ανθρώπους, η ανάπτυξη δομών αλληλεγγύης αναδεικνύεται ως συλλογική απάντηση αλλά και ανάχωμα στην αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού. Γι' αυτό τα εγχειρήματα ανταλλακτικής οικονομίας στη χώρα μας όχι μόνο μεγιστοποιούν την απήχησή τους το τελευταίο διάστημα, αλλά και πολλαπλασιάζονται.
Η ιδέα του ανταλλακτικού παζαριού εξαπλώθηκε γρήγορα σε διάφορες γωνιές της πόλης. Από το Πέραμα και την Αγορά της Κυψέλης μέχρι τα Εξάρχεια και το Μοσχάτο διοργανώνονται εκδηλώσεις, όπου οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν ρούχα, βιβλία, CD και να παίρνουν ό,τι μπορεί να τους φανεί χρήσιμο. Δεν είναι ένα απλό άδειασμα της ντουλάπας, αλλά μια χειρονομία αλληλεγγύης και επικοινωνίας. Ο Φίλιππος Μπούρας από την Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής, που προετοιμάζει το 4ο της παζάρι αυτές τις μέρες, επισημαίνει ότι «δεν αναφερόμαστε στη φιλανθρωπία αλλά στην αδιαμεσολάβητη επαφή μεταξύ των κατοίκων, την περίοδο που διανύουμε ίσως είναι και η μοναδική λύση απέναντι στη λιτότητα και την απομόνωση, που μας περιμένουν».
Το πιο πρόσφατο πείραμα σ' αυτή την κατεύθυνση είναι ο «Οβολός», ένα νόμιμο σωματείο βάση της υπ' αριθμόν 484/2009 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών. Πρόκειται για ένα εναλλακτικό σύστημα συναλλαγών με χρήση κοινωνικού νομίσματος. Κάθε πολίτης μπορεί να ανταλλάσσει υπηρεσίες και προϊόντα χρησιμοποιώντας ως μονάδα μέτρησης τον «οβολό» στη βάση ενός πλέγματος χρεώσεων - πιστώσεων και όχι τα ευρώ, που τείνουν να είναι δυσεύρετα. Μην αναζητήσετε όμως οβολούς στα ΑΤΜ, πρέπει να γίνετε μέλη του σωματείου, το οποίο αν και μετρά λίγο χρόνο ζωής, αριθμεί πάνω από 4.000 μέλη. «Σε μια περίοδο κρίσης η οποιαδήποτε πρωτοβουλία κοινωνικής οικονομίας είναι ελπίδα. Εμάς μας ενδιαφέρει η πραγματική παραγωγή και όχι η υπεραξία, που μπορεί να καταλήξει σε φούσκα», υπογραμμίζει ο Νίκος Μπογονικολός, πρόεδρος του σωματείου.
Οι υπάρχουσες δομές ανταλλακτικής οικονομίας και όσες βρίσκονται ακόμα στα σπάργανα φαίνεται να ικανοποιούν πραγματικές υλικές ανάγκες κάποιων πολιτών. Παράλληλα, επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν ένα άλλο πλαίσιο για τις ανθρώπινες σχέσεις που θα βασίζεται στην ισότητα, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη. «Τα όμορφα πράγματα έρχονται πάντα μ' έναν χαιρετισμό από έναν άλλο κόσμο. Στην περίπτωση της κοινωνικής οικονομίας, αυτός ο χαιρετισμός έρχεται από το μέλλον. Σε κατάσταση κρίσης, οικονομική, οικολογική και κοινωνική, χρειαζόμαστε ένα οικονομικό μοντέλο που αμφισβητεί και τους στόχους και τα μέσα του καπιταλισμού. Ετσι αποκτούν τεράστιο ενδιαφέρον τα πειράματα ανταλλακτικής οικονομίας που εμπεριέχουν τα στίγματα μιας άλλης οικονομίας, όπου τα άτομα χρησιμοποιούν το μεράκι τους, το ταλέντο τους και τη φαντασία για να αντιμετωπίσουν κοινωνικά κενά για τα οποία το σύστημα αδιαφορεί», τονίζει ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Ευκλείδης Τσακαλώτος.