Το ότι κάθομαι και γράφω κριτική για ταινία πρώτη φορά στο μπλογκ μου, συμβαίνει γιατί πράγματι έμεινα πάρα πολύ ενθουσιασμένος από αυτή την ταινία που με κάλυψε σε σημείο κορεσμού, τόσο σαν σενάριο , σκηνοθεσία, ηθοποιία (ιδιαίτερα της μητέρας των παιδιών), όσο και για την μουσική της.
Από την έναρξη της η ταινία "γεμίζει" τον θεατή με συναισθήματα ενώ το ενδιαφέρον του από την πλοκή των τριών υποθέσεων παραμένει έντονο και αμείωτο μέχρι το τέλος.
Χωρίς υπερφίαλες μεταφυσικές υπερβολές, αγγίζοντας το θέμα ζωή και θάνατος, που βέβαια σαν θέμα είναι πολύ "φορεμένο" και στον κινηματογράφο, ο ΙΣΤΓΟΥΝΤ με απλές φόρμες συνθέτει ένα συνολικό αποτέλεσμα κατανοητό και εύπεπτο και ένα τέλος που σου αφήνει ανοιχτές πόρτες για την ζωή ....πριν τον δεδομένο θάνατο.
Υπόθεση (από το Tlife.gr)
Η ταινία "Η Ζωή Μετά" αφηγείται την ιστορία τριών ανθρώπων που τους στοιχειώνει ο θάνατός με διαφορετικούς τρόπους. Ο Τζορτζ (Ματ Ντέιμον) είναι ένας Αμερικανός υπάλληλος γραφείου που αισθάνεται να έχει μία ιδιαίτερη σύνδεση με τη ζωή μετά θάνατον. Στην άλλη άκρη του κόσμου, η Μαρί (Σεσίλ ντε Φρανς), μία Γαλλίδα δημοσιογράφος είχε φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο, κάτι που έχει ταράξει όλη της τη ζωή. Και ο Μάρκους (Τζορτζ Μακλάρεν και Φράνκι Μακλάρεν), ένας μαθητής σχολείου από το Λονδίνο που χάνει τον πιο κοντινό του άνθρωπο, αναζητά απεγνωσμένα απαντήσεις. Ο καθένας τους αναζητά την αλήθεια. Οι ζωές τους θα διασταυρωθούν και θα αλλάξουν για πάντα, εξαιτίας αυτού που πίστευαν ότι υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει μετά το θάνατο. .