Bloggers και οι κανόνες του παιχνιδιού!

 

Φούντωσε για τα καλά η συζήτηση στην Κόρινθο γύρω από τα blogs, τον εμφανή και αφανή ρόλο τους, την ανωνυμία η την επωνυμία των συντακτών τους.  Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον απόψεις αλλά και κορόνες που εκτοξεύονται προς διάφορες κατευθύνσεις και θεωρώ πως έφτασε η ώρα εμείς οι ίδιοι οι bloggers έστω και καθυστερημένα να ανοίξουμε την συζήτηση και να βάλουμε ορισμένους κανόνες στην λειτουργία μας.

Τον Αύγουστο του 2010 με την ανάρτηση αυτή και με αυτη θέλησα να ανοίξω το θέμα στη Κόρινθο, όμως δεν υπήρξε ανταπόκριση από τους άλλους συναδέλφους bloggers. Έτσι προχώρησα στην ανάρτηση σε κάθε blog μου, των  Δεσμεύσεων του πολίτη δημοσιογράφου, όπως θεωρώ τον εαυτό μου , καλώντας και ελπίζοντας να μιμηθούν και άλλοι αυτές τις δεσμεύσεις η όποιες άλλες θελήσουν οι ίδιοι να συντάξουν.

Πάντως κανόνας αξιοπιστίας, διαύγειας και αντικειμενικότητας για μένα παραμένει η Επωνυμία των blogs, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα, το δικαίωμα του καθενός στην ανωνυμία όταν οι δημοσιεύσεις, οι έρευνες ή οι απόψεις του, τον εκθέτουν σε κίνδυνο για τη ζωή η τη δουλειά του. Και κάτι άλλο. Είναι  διαφορετικό πράγμα να διατηρείς και να γράφεις σε ένα προσωπικό blog γιατί θέλεις να επικοινωνήσεις ,παρουσιάζοντας τις απόψεις σου η την κριτική σου , και τελείως διαφορετικό να φτιάχνεις ένα blog με σκοπό να το χρησιμοποιήσεις για να βγάλεις λεφτά για να ζήσεις...

Παραθέτω και τον ενδιαφέροντα διάλογο που είχα στο fb με τον φίλο Γιάννη.

Yannis Dimitropoulos
Γεια σου Γιώργο, χρόνια πολλά.
Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται κανένας πρόσθετος κανόνας ή κώδικας πέρα από τους υπάρχοντες νόμους. Ειδικά στο θέμα της ανωνυμίας ή επωνυμίας ομολογώ ότι δεν την καταλαβαίνω τη θέση σου και θα χαρώ αν την εξηγήσεις λιγάκι ακόμη. Για μένα ο καθένας μπορεί να επιλέξει να είναι πλήρως ανώνυμος, πλήρως επώνυμος ή (όπως εγώ) κάτι ενδιάμεσο, για τους δικούς του λόγους (που δεν υποχρεούται να εξηγήσει σε κανέναν).

Giorgos Vasiliadis
Χρόνια πολλά και σε σένα.Το να χρησιμοποιούμε ένα μέσο το οποίο είναι εντελώς ανοιχτό σε όλα τα μάτια και αυτιά του πλανήτη, αυτομάτως μας δημιουργεί και ευθύνες απέναντι σε αυτούς που απευθυνόμαστε κατ αρχήν, αλλά και σε όσους άλλους έμμεσα εμπλέκονται. Όταν λοιπόν έχεις το θάρρος να απευθύνεις δημόσιο λόγο , δημόσια κριτική, δημόσια επιδοκιμασία η αποδοκιμασία, κυρίως σε δημόσια πρόσωπα με ονοματεπώνυμο, αυτό πρέπει να το κάνεις με το θάρρος και την παρρησία της επωνυμίας σου και να είσαι έτοιμος να αναλάβεις όλες τις ευθύνες για αυτή σου την πράξη. Αυτό είναι μαγκιά και υπεύθυνη στάση. Αν δεν μπορείς για διάφορους λόγους αντικειμενικούς η υποκειμενικούς να εμφανίζεσαι δημόσια, καλό είναι να αποφεύγεις τις κρίσεις η πολύ περισσότερο τις κατηγορίες. Είναι τσάμπα μαγκιά, είναι κουτοπονηριά, είναι προπαγάνδα και κακή χρήση του μέσου. Βεβαίως ο καθένας μπορεί να επιλέξει την ανωνυμία η την επωνυμία ελεύθερα ανάλογα με τους σκοπούς που επιδιώκει. Όσο για τους κανόνες είναι θέμα σεβασμού που οφείλεις πρώτα από όλα στον εαυτό σου άλλα και απέναντι στους άλλους. Βάζεις τους δικούς κανόνες, εσύ ο ίδιος, και δεσμεύεσαι δημόσια ότι θα του τηρήσεις. Ένα δημόσιο κριτήριο της αξιοπιστίας σου!!
Yannis Dimitropoulos
ΟΚ, ευχαριστώ. Για μένα: Άλλο το "πρέπει" (δεν το βλέπω με τον ίδιο απόλυτο τρόπο), άλλο η (καλή) "μαγκιά" (συμφωνώ ότι η ηθική αξία μιας υπεύθυνης παρουσίας είναι απείρως μεγαλύτερη από τις διάφορες κακές χρήσεις του μέσου).