Άρχισα το blogging πριν από 5 χρόνια περίπου, με μεγάλη ικανοποίηση που επιτέλους υπήρξε ένα μέσο προσβάσιμο,φτηνό και εύκολο που να μπορείς να γράφεις ελεύθερα για οποιαδήποτε ¨προσωπικά¨ η δημόσια θέματα, που ταυτόχρονα να γίνονται ¨κτήμα¨ του καθενός ανά τον κόσμο!
Από την αρχή η επιλογή μου ήταν αυτή του επώνυμου blog,γιατί θεωρούσα πως αυτό το ισχυρό όπλο που είχα στα χέρια μου,πρέπει να έχει ταυτότητα, να προσδίδει κύρος και σεβασμό για την ¨αλήθεια¨ και αξιοπιστία του. Φυσικά δεν έχω σπουδάσει Δημοσιογραφία και ούτε σκέφτηκα ποτέ να βγάλω χρήματα από αυτή τη δουλειά ,αναρτώντας διαφημίσεις η πληρωμένα κείμενα. Είναι μια καθαρά προσωπική μου υπόθεση και παρέμβαση στα μέσα ενημέρωσης έχοντας μόνο την προσωπική ικανοποίηση ότι αφήνω κάπου στον ¨χώρο¨ το στίγμα της ύπαρξης μου.
Γράφω για ότι με συγκινεί, μου τραβά το ενδιαφέρον, θέλω να προβάλλω η να στηρίξω. Απευθύνομαι σε όλους τους συνανθρώπους μου με διάθεση θετικής προσφοράς αλλά και διεκδικώντας να κάνω κριτική σε κάθε δημόσιο πρόσωπο και σε κάθε μορφής εξουσία. Αναρωτιέμαι πόσοι bloggers θα μπορούσαν να ισχυριστούν χωρίς να ψεύδονται, αυτές τις απλές και κατανοητές αιτίες...
Βασικό στοιχείο για το αποτέλεσμα της δουλειάς σου σε κάθε τομέα, πιστεύω, είναι το κίνητρο που έχεις για να την κάνεις. Κίνητρο που αποτυπώνεται στο έργο σου σαν ένα συστατικό του στοιχείο προσδίδοντας του θετικά η αρνητικά χαρακτηριστικά.
Την παραπάνω διαπίστωση την έκανα ασχολούμενος με την τέχνη, αλλά και στο blogging τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά.
Πολλοί φίλοι bloggers ξεκίνησαν τις προσωπικές τους «ιστοσελίδες» σαν μια μοντέρνα εκδοχή των παλιών «λευκωμάτων» στο εκατοντάφυλλο τετράδιο των μαθητικών μας χρόνων, που ήταν πράγματι ένα «μέσο» επικοινωνίας μεταξύ φίλων, γνωστών και αγνώστων, που ήταν ευκαιρία να γνωρίσουμε.
Με την ίδια ευκολία σήμερα μπορεί ο καθένας να φτιάξει μια «προσωπική» ιστοσελίδα, και μέσα εκεί να μπορεί να «ανεβάζει» και επικοινωνεί, κείμενα, φωτογραφίες και βίντεο, ενώ παράλληλα μπορούν να γίνονται και σχόλια πάνω σε αυτά. Έτσι βλέπουμε καθημερινά να δημιουργούνται εκατοντάδες νέες ιστοσελίδες και βέβαια χιλιάδες ανά τον κόσμο, ενώ αντίστοιχα να γίνονται ανενεργές πολλές άλλες.
Είναι φυσικό, μέσα σε αυτές τις χιλιάδες των ιστοσελίδων ( blogs) , να βρει κανείς «κάθε καρυδιάς καρύδι». Από σοβαρά, αξιόπιστα, έγκυρα και αξιόλογα κείμενα μέχρι ανούσια, αδιάφορα, μονόπλευρα και «στημένα».
Και καλά όλα αυτά όσο η ενασχόληση αυτή γίνεται μόνο στο πλαίσιο της προσωπικής παρέμβασης. Γιατί η «σούπα» αρχίζει και χαλάει όταν σε αυτή την ιστορία αρχίζει και μπαίνει ο παράγοντας κέρδος και εισόδημα που μπορώ να βγάλω από αυτή τη «δουλειά». Λίγο η Goggle με τον blogger και τα συνεχή μηνύματα για να βάλεις διαφημίσεις στο blog σου, λίγο ότι σου αρέσει η ιδέα του κέρδους , λίγο το «ψώνιο» που μπορεί να κουβαλάς, πέφτεις στην παγίδα της ...ανακάλυψης ενός νέου κινήτρου για την προσωπική σου ιστοσελίδα.
Έτσι βλέπουμε να μετατρέπονται προσωπικές ιστοσελίδες κάπως δημοφιλείς, σε…. δημοσιογραφικά «portal», να αναμασούν τις ίδιες χιλιοπαιγμένες πληροφορίες και ειδήσεις, χωρίς να προσδίδουν στο τομέα ενημέρωση τίποτα ιδιαίτερο η άξιο προσοχής. Τις περισσότερες δε φορές, τα κείμενα αυτά, είναι αυτούσια αντιγραφή από κάποιο άλλο μέσο, χωρίς να αναφέρουν καν την πηγή αυτή. Είναι δεδομένο πως απ΄τη στιγμή που μπαίνει διαφήμιση στο blog και αποδίδει κέρδη στον κάτοχο του, από αυτή τη στιγμή λοιπόν χάνει την « αθωότητα» του. Παύει να είναι « προσωπικό ημερολόγιο και γίνεται « όργανο» μέσω του οποίου επικοινωνεί πληροφορίες και δεδομένα με σκοπό και το κέρδος.
Αλλά το πιο μεγάλο λάθος που πιστεύω πως γίνεται, είναι η προσπάθεια να αντικαταστήσουν τα κλασσικά μέσα ενημέρωσης, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, με έναν άγαρμπο μιμιτισμό και με όλα τα «παρελκόμενα» αυτών των μέσων, όπως την συνεχή προσπάθεια για «αποκλειστικότητες», για την πρώτη «είδηση» κ.λ.π. Η χρησιμοποίηση προκλητικών και πιασάρικων τίτλων που να τραβούν εύκολα το μάτι και την προσοχή και που πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται καν στο περιεχόμενο, ενώ θέματα όπως το σεξ, η βία, τα επεισόδια, κλπ, προβάλλονται ιδιαίτερα, σαν κράχτες, σαν καρότο στην αναζήτηση πελάτη…
Και βέβαια πολλοί ακολουθούν και τους αντίστοιχους διαδικτυακούς μηχανισμούς όπως την χρησιμοποίηση των tags με τέτοιο τρόπο, επιλέγοντας εκείνες τις λεξεις, ώστε να τραβούν την προσοχή στα «ψαχτήρια». Η συχνή παρακολούθηση των στατιστικών στοιχείων για την κάθε ανάρτηση, τα καθημερινά «χτυπήματα» που κάνει, το πως και με τι «ανεβαίνουν» τα ποσοστά θέασης, είναι η πρόκληση, το κίνητρο για να επικεντρώνεις στα θέματα εκείνα που ανεβάζουν τεχνητά τις «στήλες» των στατιστικών και παράλληλα των κερδών σου.
Υπάρχει ακόμα μια σκοτεινή πλευρά που θέλω επίσης να θίξω. Τα blogs σε διατεταγμένη υπηρεσία. Τα blogs που κατασκευάζονται για να προπαγανδίζουν, πολιτικές, πολιτικούς και διάφορους άλλους, χρησιμοποιώντας γι΄ αυτόν τον σκοπό, κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο και κανόνα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Συγκαλυμμένα πίσω από την ανωνυμία τους εξαπολύουν τόννους λάσπης σε όποιον στοχοποιήσουν. Είναι η γνωστή μέθοδος του Γκαίμπελς "Πες, πες ψέματα, στο τέλος κάτι θα μείνει...!"