από την Μάγια Φουριώτη
Αφού οι άνθρωποι δεν μπορούν....αφού οι άνθρωποι είναι μόνο λόγια η αποψινή πανσέληνος, η δωρική Σελάνα, θα δώσει τις απαντήσεις.
Μόλις σουρούπωσε, βγήκε λαμπερή και σαν μεγάλο φανάρι ρίχνει το φως της πάνω μας.
Για λίγο διάστημα θα γίνουμε ασημένιοι, σαν κυλά πάνω μας το φως της.
Ας σταθούμε μπροστά της να ομολογήσουμε.
Πόση ευθύνη έχουμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας τις τελευταίες μέρες;
Πόση ευθύνη έχουμε για τους ανεύθυνους πολιτικούς μας, για τους επικίνδυνους διοικούντες, για το χάλι μας, για την απαξίωσή μας;
Τι κοινωνία υποκριτών είμαστε;
Η Σελάνα γνωρίζει.
Η κορινθιακή κοινωνία απόψε θα ξαπλώσει στις σιωπές της θέλοντας να ξεχάσει τις χαρακιές.
Σ'ένα μπαράκι, σε μια αμμουδιά, σε κάποιο εστιατόριο "παρά θιν' αλός".
Θα θαυμάζει το φεγγάρι και θα σιωπά, πίνοντας γουλιά- γουλιά την υποκρισία της .
Στα μικρά μπαλκόνια της πόλης και στις κρυφές αυλές της θα βγουν σκιές ασημένιες.
Η σκια του Αλί, του Αχμεντ, της Αϊσέ, της Τάνιας, της Φατίμα.
Στο στρατόπεδο μέσα από τα συρματοπλέγματα το φεγγάρι θα γλυστρίσει να φωτίσει τα στοιβαγμένα κορμιά των μεταναστών και θα κάνει τις σκιές των φρουρών τους πελώριες.
Στην άκρη θα λαμπιρίσουν τα πινάκια φακής.
Πέρα στους μπαξέδες της κορινθιακής υπαίθρου θα ξαπλώσουν να ονειρευτούν αθόρυβα οι κρυμένοι εργάτες των αφεντάδων.
Τα βαγόνια του σταθμού και οι ψυχές που κατοικούν εκεί θα γίνουν φανάρια
Στα σφραγισμένα υπόγεια των κορινθιακών επιχειρήσεων κάποιες ανώνυμες ψυχές θα ψάχνουν μια χαραμάδα για να δουν το φεγγάρι.
'Αλλοι δεν θα προλάβουν...δεν θα βγούν..... γιατί φοβούνται τα μεγάλα κοντάρια και τις μαύρες συμμορίες.
Μέσα του ο καθένας κάτι θα ομολογήσει:
'Αλλος τον πόνο για μια χαμένη πατρίδα, άλλος αγάπη για φίλους και δικούς, άλλος θα κλάψει από μοναξιά και φόβο, άλλος θα μαλακώσει εκστατικός στην ομορφιά της.
Και εμείς, Κορίνθιοι; Τι θα ομολογήσουμε στη Σελάνα;
Και εσείς, Κορίνθιοι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί;
Ποίαν ομολογία έχετε για την αδημονούσα Σελάνα;
Πως θα της κρυφτείτε αφού φιλτράρει ακόμα και τα σωθικά σας;
'Εκαστος εξ υμών έχει δυό σκιές πίσω του,αυτές του διπλού εαυτού του.
Έκαστος εξ υμών αλλάζει μάσκες είτε ως κομπάρσος, είτε ως πρωταγωνιστής σε αυτό το θέατρο του παράλογου που στήσατε για τη χώρα και τον τόπο μας.
'Εκαστος εξ υμών φυλακίζεται στα μικρά του ιντερέσα και δεν διστάζει να μας πουλήσει αντί πινακίου φακής.
Η πληγή της φυλακής ψυχών που ανοίξατε δεν θα κλείσει.
Το τραύμα θα μείνει βαθύ και μη ιάσιμο όσο επιμένετε να θεατρινίζεστε, να σιωπάτε και να μην δράτε.
Μέσα στον ορυμαγδό των αντιφάσεών σας, όλοι συνέταιροι πλέον στο συντελεσθέν έγκλημα, θυμηθείτε πως η Σελήνη, η πόρτα της απόκρυφης φύσης σας, του φαντασιακού και του υποσυνείδητού σας, ξέρει να τιμωρεί μέσα στο χρόνο.
Γιατί μετά από σας, μικρές σκιές και κουκίδες, θυμηθείτε....
πάντα θα κάνει το σκοτεινό του κύκλο το φεγγάρι στη ροή του Σύμπαντος Κόσμου.
Για λίγο διάστημα θα γίνουμε ασημένιοι, σαν κυλά πάνω μας το φως της.
Ας σταθούμε μπροστά της να ομολογήσουμε.
Πόση ευθύνη έχουμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας τις τελευταίες μέρες;
Πόση ευθύνη έχουμε για τους ανεύθυνους πολιτικούς μας, για τους επικίνδυνους διοικούντες, για το χάλι μας, για την απαξίωσή μας;
Τι κοινωνία υποκριτών είμαστε;
Η Σελάνα γνωρίζει.
Η κορινθιακή κοινωνία απόψε θα ξαπλώσει στις σιωπές της θέλοντας να ξεχάσει τις χαρακιές.
Σ'ένα μπαράκι, σε μια αμμουδιά, σε κάποιο εστιατόριο "παρά θιν' αλός".
Θα θαυμάζει το φεγγάρι και θα σιωπά, πίνοντας γουλιά- γουλιά την υποκρισία της .
Στα μικρά μπαλκόνια της πόλης και στις κρυφές αυλές της θα βγουν σκιές ασημένιες.
Η σκια του Αλί, του Αχμεντ, της Αϊσέ, της Τάνιας, της Φατίμα.
Στο στρατόπεδο μέσα από τα συρματοπλέγματα το φεγγάρι θα γλυστρίσει να φωτίσει τα στοιβαγμένα κορμιά των μεταναστών και θα κάνει τις σκιές των φρουρών τους πελώριες.
Στην άκρη θα λαμπιρίσουν τα πινάκια φακής.
Πέρα στους μπαξέδες της κορινθιακής υπαίθρου θα ξαπλώσουν να ονειρευτούν αθόρυβα οι κρυμένοι εργάτες των αφεντάδων.
Τα βαγόνια του σταθμού και οι ψυχές που κατοικούν εκεί θα γίνουν φανάρια
Στα σφραγισμένα υπόγεια των κορινθιακών επιχειρήσεων κάποιες ανώνυμες ψυχές θα ψάχνουν μια χαραμάδα για να δουν το φεγγάρι.
'Αλλοι δεν θα προλάβουν...δεν θα βγούν..... γιατί φοβούνται τα μεγάλα κοντάρια και τις μαύρες συμμορίες.
Μέσα του ο καθένας κάτι θα ομολογήσει:
'Αλλος τον πόνο για μια χαμένη πατρίδα, άλλος αγάπη για φίλους και δικούς, άλλος θα κλάψει από μοναξιά και φόβο, άλλος θα μαλακώσει εκστατικός στην ομορφιά της.
Και εμείς, Κορίνθιοι; Τι θα ομολογήσουμε στη Σελάνα;
Και εσείς, Κορίνθιοι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί;
Ποίαν ομολογία έχετε για την αδημονούσα Σελάνα;
Πως θα της κρυφτείτε αφού φιλτράρει ακόμα και τα σωθικά σας;
'Εκαστος εξ υμών έχει δυό σκιές πίσω του,αυτές του διπλού εαυτού του.
Έκαστος εξ υμών αλλάζει μάσκες είτε ως κομπάρσος, είτε ως πρωταγωνιστής σε αυτό το θέατρο του παράλογου που στήσατε για τη χώρα και τον τόπο μας.
'Εκαστος εξ υμών φυλακίζεται στα μικρά του ιντερέσα και δεν διστάζει να μας πουλήσει αντί πινακίου φακής.
Η πληγή της φυλακής ψυχών που ανοίξατε δεν θα κλείσει.
Το τραύμα θα μείνει βαθύ και μη ιάσιμο όσο επιμένετε να θεατρινίζεστε, να σιωπάτε και να μην δράτε.
Μέσα στον ορυμαγδό των αντιφάσεών σας, όλοι συνέταιροι πλέον στο συντελεσθέν έγκλημα, θυμηθείτε πως η Σελήνη, η πόρτα της απόκρυφης φύσης σας, του φαντασιακού και του υποσυνείδητού σας, ξέρει να τιμωρεί μέσα στο χρόνο.
Γιατί μετά από σας, μικρές σκιές και κουκίδες, θυμηθείτε....
πάντα θα κάνει το σκοτεινό του κύκλο το φεγγάρι στη ροή του Σύμπαντος Κόσμου.