Ένα από τα καλά που συμβαίνουν σε κάθε προεκλογική περίοδο, είναι ότι δίνεται η ευκαιρία σε μια σειρά πολιτών που αποφασίζουν να θέσουν υποψηφιότητα για κάποιο αιρετό πόστο, να επισκεφτούν περιοχές και χωριά της χώρας που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα πέρναγε καν από το μυαλό τους να επισκεφθούν. Αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό να συμβαίνει γιατί για να ξεκινήσεις να κάνεις ένα ταξίδι αρκετών χιλιομέτρων σε έναν τόπο άγνωστο, που δεν έχεις οικογενειακούς η συγγενικούς δεσμούς με τους ανθρώπους του, πρέπει να έχεις κάποια αιτία, κάποιο σκοπό, για να το επιχειρήσεις.
Συνήθως αυτός ο σκοπός είναι φυσιολατρικό η εκδρομικό ενδιαφέρον. Η υποψηφιότητα λοιπόν για να εκπροσωπήσεις ανθρώπους μια γεωγραφικής περιοχής, σε υποχρεώνει αν μη τι άλλο να έχεις και ιδίαν γνώσιν των προβλημάτων της. Δηλώνω εξαρχής ότι είναι καλό αυτό που συμβαίνει έστω και έτσι, με τις συνήθεις υποψίες των ανθρώπων απομακρυσμένων περιοχών και χωριών για "υφαρπαγή ψήφων" και το καυστικό σχόλιο πάντα στη γλώσσα... "Τώρα μας θυμηθήκατε όλοι...."
Δεν απέχει βέβαια πολύ από την πραγματικότητα αυτό το συμπέρασμα, κρύβει όμως και μια άλλη διάσταση ανομολόγητη από τους ίδιους. Ότι αυτή η ευθύνη βαραίνει κυρίως αυτούς στους οποίους εμπιστεύονται την ψήφο τους, που τους δίνουν το δικαίωμα να τους εκπροσωπούν και αντιπροσωπεύουν στη Βουλή, στην Περιφέρεια η τον Δήμο. Σε αυτούς πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυστηροί στην κριτική τους και να διεκδικούν αμοιβαία ανταπόκριση ενημέρωσης και ενδιαφέροντος.
Με την παραπάνω εισαγωγή θέλω να γράψω για μια ευχάριστη έκπληξη που είχα στη προχθεσινή επίσκεψη περιοδεία που κάναμε με υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ στο Αγγελόκαστρο Σολυγείας - Κορίνθου. Μια σειρά από εντυπωσιακά grafitti στον κεντρικό δρόμο που διασχίζει το χωριό σε επιφάνειες σπιτιών και καταστημάτων, δίνουν μια πολύ ιδιαίτερη και "περίεργη" αίσθηση στον επισκέπτη, που εμένα με εντυπωσίασαν. Σε ένα από αυτά μάλιστα διαβάζουμε την λέξη Μπάουχαους που αναφέρεται στην καλλιτεχνική
και αρχιτεκτονική σχολή που ιδρύθηκε από τον Βάλτερ Γκρόπιους και
αναπτύχθηκε την περίοδο 1919-1933 στη Γερμανία. Φανταζόμαστε κάποιος νέος αρχιτέκτονας (?) κάτοικος του χωριού είχε την ιδέα άλλα και την πολύ καλή "εκτέλεση" των έργων(?). Το Αγγελόκαστρο βρίσκεται νοτιοδυτικά του Σοφικού, και σε υψόμετρο
800 μέτρων. Ένα από τα προβλήματα που βλέπει κανείς άμεσα πηγαίνοντας προς το χωριό είναι η κακή κατάσταση του δρόμου. Κάποιες προσπάθειες έργων που έχουν μείνει ημιτελή και μια αίσθηση εγκατάλειψης κάθε γεωργικής, παραγωγικής εργασίας.
