Παλιά κατάσταση .....νέα καθήκοντα....


Αυτοί που ιδεολογικά και πολιτικά ήταν και είναι υπέρμαχοι της ΕΕ και της ΟΝΕ, εντός του ΣΥΡΙΖΑ, μη αποδεχόμενοι να συζητήσουν και πολυ περισσότερο να μελετήσουν μια διαφορετική εκδοχή και ένα δρόμο εκτός των ευρωπαϊκών ενώσεων, πλέον, διαπίστωσαν με πολύ οδυνηρό τρόπο, οτι αυτές οι ¨ενώσεις¨ λειτουργούν προς όφελος συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων και όχι προς όφελος του λαού. Οι υποστηρικτές αυτής της πορείας μπροστά στα αδιέξοδα της πολιτικής τους επιλογής και του εκβιασμού των δανειστών, δέχτηκαν το τρίτο μνημόνιο σαν αναγκαίο κακό όπως λένε, όμως αυτό που τους οδήγησε σε αυτή την αποδοχή, είναι ο εγκλωβισμός τους και μόνο στον ευρωμονόδρομο. 
Δεν ειναι ικανοί να διαχειριστούν μια λύση διαφορετικής κατεύθυνσης γι αυτό και είναι αναγκασμένοι να διαχειριστούν τις μνημονιακές πολιτικές συνταγές ύφεσης και λιτότητας που εφάρμοζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Πολύ εύκολα μετέτρεψαν μέσα σε μια νύχτα την ετυμηγορία του ελληνικού λαού απο όχι στα μνημόνια σε αποδοχή ενός τρίτου μνημονίου για την χώρα.

Τελικά μπορεί να μη ήρθε η ρήξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ευρωπαίους δανειστές, έγινε όμως αναπόφευκτη η ρήξη μεταξύ των δεξιών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστερής Πλατφόρμας, όταν οι πρώτοι υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο υποχωρώντας άτακτα απέναντι στις πιέσεις των δανειστών.

Όταν η διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας σε κάνει να χάσεις το ηθικό πλεονέκτημα που είχες σαν αριστερά, χρησιμοποιώντας ακριβώς τις ίδιες μεθοδεύσεις και την ίδια επιχειρηματολογία με προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις (εκβιασμός, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ισοδύναμα), τότε ειναι πολυ εύκολο να καταφύγεις και σε νεοαυριανισμό με υιοθέτηση κάθε είδους προπαγάνδας, για να πείσεις οτι οι αρνητές αυτής της μετάλλαξης, χθεσινοί σύντροφοι και συνοδοιπόροι σου, ειναι οι σημερινοί αντίπαλοι και τα μαύρα πρόβατα της προσπάθειας σου.....

Εκτιμώ οτι δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω πολιτικής συμβίωσης μεταξύ των δυο χώρων, οι οποίοι και θα εκφραστούν διαφορετικά στις ερχόμενες εκλογές.

Και κάτι άλλο, όταν το συλλογικό ¨εμείς¨ της Αριστεράς απο ένα διάστημα και μετά γίνεται το ατομικό εγώ που χρησιμοποιεί κατα κόρον ο πρωθυπουργός, αυτό σηματοδοτεί πέραν όλων των άλλων, την πλήρη υιοθέτηση μεθοδεύσεων για το χτίσιμο προφίλ ενός εθνικού ηγέτη που θα απευθύνεται και θα εκφράζει πολιτικά ευρύτερες μάζες ανθρώπων. Άρα και συμπερασματικά ο Σύριζα ειναι πλέον ενα παρηκμασμένο μαγαζί απ τα παλιά και πρέπει να χτίσουμε κάτι καινούργιο που θα εκφράσει τη νέα κατάσταση και τα νέα καθήκοντα και θα συσπειρώσει γύρω του όλες τις διαλυμένες κεντροδεξιές πολιτικές δυνάμεις. 
Εκ των πραγμάτων, ο Α. Τσίπρας σε αυτή τη προοπτική, θα αναγκαστεί να γίνει υπέρμαχος και υπερασπιστής μνημονιακών πολιτικών και θα πάρει τη θέση του δίπλα στον Παπανδρέου, και Σαμαρά.
Δεν είμαι πεισμένος ακόμα, αν ο πρωθυπουργός έχει προσχωρήσει ολοκληρωτικά σε αυτά τα σχέδια που πιστεύω οτι απεργάζονται στενοί του συνεργάτες και σύμβουλοι.....

Απο την άλλη χρειάζεται και ειναι εφικτό να γίνει μια νέα συσπείρωση των αντιμνημονιακών αριστερών ριζοσπαστικών και κινηματικων δυνάμεων με σταθερό μέτωπο και προσανατολισμό την αντί ΟΝΕ-ΕΕ κατεύθυνση.