 |
της ΤΕΚΝΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ (ΝΑΤΑΣΑ)
Υποψήφια Βουλευτής ΛΑ.Ε Κορινθίας
|
Ζούμε όλοι μας μια εποχή απόλυτης απογοήτευσης, θυμού, οργής και απαξίωσης των πολιτικών κομμάτων. Με ένα αξίωμα να πλανάται μέσα από την κοινωνικοπολιτική απομόνωση του κάθε πολίτη, καθένας να κοιτάξει την πάρτη του και τα του οίκου του.
Είναι ήδη γνωστό ότι ο δυτικός πολιτισμός παράγει απομόνωση, μοναξιά, έλλειψη ικανοποίησης, κλπ. Θέλω όμως να αναφερθώ στις παρούσες συνθήκες, αυτές των τελευταίων λίγων ετών, που ακόμη και καλά να είναι κανείς, είναι σίγουρο ότι οι αντοχές του δοκιμάζονται σκληρά.
Η δημόσια κοροϊδία, η βαναυσότητα του πολιτικού μας συστήματος, η κοινωνική απόγνωση, η εντεινόμενη φτώχεια, η καταστολή κλπ. βρίσκονται στο απόγειο ενός πολιτικού σχεδιασμού που σκοπό έχει την περαιτέρω απομόνωση των ανθρώπων προκειμένου να τους υφαρπάξει οτιδήποτε τους έχει απομείνει. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι καλούνται οι εργαζόμενοι να υπογράψουν εξευτελιστικές ατομικές συμβάσεις χωρίς τη συμπαράσταση των συναδέλφων τους είναι ένα ακόμη λιθαράκι στην εδώ και χρόνια κοινωνική απομόνωση. Ας μην υποτιμούμε την απογοήτευση που νιώθουν πολλοί από εμάς για την κοινωνική αδράνεια, το πολιτικό αδιέξοδο, τη βία και την υποταγή. Το καλό, και κακό ταυτόχρονα, είναι ότι η λύση και για τα δύο αυτά προβλήματα (την κατάθλιψη και την επιβολή του μεσαίωνα) είναι η ίδια: η συσπείρωση, η συνεύρεση, το μοίρασμα, το άνοιγμα, η αντιμετώπιση του προβλήματος με θάρρος και χωρίς υπεκφυγές. Και φυσικά η αλληλεγγύη. Με αυτά τα όπλα, και σωστή μεθόδευση, όλος ο πολιτικός σχεδιασμός των κερδοσκόπων και των εξουσιαστών είναι ένα κάστρο από τραπουλόχαρτα: γιατί νομίζετε ότι μας φοβούνται αν δεν ήταν τόσο εύκολο να ανατραπούν; [Αν δεν μας φοβόντουσαν δεν θα έβαζαν τα τσιράκια τους στα ΜΜΕ να προετοιμάζουν για μήνες τα μέτρα που θέλουν να περάσουν για να τα δεχτούμε πιο εύκολα]. Από την άλλη, αν αφεθούμε να συμπαρασυρθούμε από τη λαίλαπα, η απομόνωση θα γενικευτεί μέσα σε μια κοινωνία ενοχικών υποταγμένων υποκειμένων. Ζούμε σε μια περίοδο όπου ο παραλογισμός συγχέεται με την λογική. Είμαστε τόσο μπερδεμένοι, εκφράζονται απόψεις που απέχουν πολύ από μια πραγματικότητα η οποία είναι μπροστά στα μάτια μας ξεκάθαρη όσο ποτέ άλλοτε. Ποιά θα είναι η επιλογή μας? Θα προσπεράσουμε? Έχουμε περάσει πολλά για να μην έχουμε μάθει να βλέπουμε. Νομίζω πως πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε για σωτήρες πυροβολώντας την πολιτική και τα ίδια μας τα πόδια. Δεν νομίζω πως η πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων οδηγεί κάπου, ή μάλλον οδηγεί εκεί που η πλειοψηφία του κόσμου δε θέλει να καταλήξουμε, στην απομόνωση. Ερωτηθήκαμε τον Ιανουάριο για αυτό και η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Ερωτηθήκαμε και με το Δημοψήφισμα. Όμως η δική μας απάντηση δεν εισακούστηκε, αγνοήθηκε και κουρελιάστηκε μαζί με την ελπίδα μας.
.Να πάμε ξανά λοιπόν με το κεφάλι ψηλά, περήφανα, χωρίς φόβο και το σημαντικότερο αξιοπρεπέστατα για να ξαναπούμε ΟΧΙ.
Το 62% του δημοψηφίσματος να ΜΗΝ γίνει Αποχή. Να γίνει πάλι ΟΧΙ..
Να κοιτάξουμε γύρω μας, να δούμε τους γονείς μας στα μάτια, να δούμε τους γονείς των άλλων ανθρώπων στα μάτια, να δούμε τα παιδιά μας στα μάτια, τα παιδιά των άλλων στα μάτια και το πρωί -πριν πάμε να ψηφίσουμε- να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να τον ρωτήσουμε:
«Εσύ πόση αξιοπρέπεια έχεις;»
Η Αξιοπρέπεια ήταν ένα από τα κύρια συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, θέλουν να εξαφανίσουν και την Αξιοπρέπεια, και την Ελπίδα, και την Αριστερά.. Εγώ λέω πως είναι και θέμα συνείδησης. Αρκεί να έχει κάποιος συνείδηση.
Αυτή λοιπόν την ώρα πρέπει να δείξουμε ότι δεν υποκύπτουμε σε εκβιασμούς, δεν εμπαιζόμαστε, δεν φοβόμαστε και δεν μπερδευόμαστε με ψευδοδιλλήματα. Οι άνθρωποι, αλλάζουν τα πράγματα και το καθεστώς.
Είμαι ιδρυτικό μέλος της ΛΑ.Ε, ανασυγκροτώ τις δυνάμεις μου, εναποθέτω τις ελπίδες μου και την ενέργειά μου, έτοιμη για νέες μάχες για να μπορώ να κοιτάζω κατάματα τους συνανθρώπους μου και το παιδί μου. Μαζί με όσους νοιώθουν ότι κάτι πρέπει επιτέλους ν’αλλάξει, για την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, τη ζωή. Με όσους δεν μπορούν και δεν πρέπει να μένουν θεατές και νομίζω είναι πολλοί πλέον…