Μια πρώτη, εν θερμώ αποτίμηση των χθεσινών βουλευτικών εκλογών.


Ξεπερνώντας τις εύλογες συναισθηματικές καταστάσεις, αλλά και τις σωματικές αντιδράσεις (βγάζουμε και εμείς έρπη άμα λάχει..), εν θερμώ, ας κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση του αποτελέσματος.
Μετά από μια έντονη πνευματική και σωματική προσπάθεια να πείσεις για τις απόψεις σου, συγγενείς, φίλους, και άλλους συμπολίτες σου, βλέπεις να μην μπορείς να πετύχεις σε αυτήν την προσπάθεια, να μην δικαιώνεσαι στα επιχειρήματα σου, να επικρατούν τελικά οι αντιφατικές και πολύ απλοϊκές απόψεις, για την πολιτική πραγματικότητα, την οποία εσύ θεωρείς λάθος και ….θέλεις να αλλάξεις...!
Εδώ δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. "Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε", λέει μια λαϊκή παροιμία, για να δούμε..

Στην μάχη των βουλευτικών εκλογών της 20 Σεπτέμβρη, ο τίτλος που ταιριάζει απόλυτα, πιστεύω, με το αποτέλεσμα τους, είναι ότι υπήρξε “μεγάλη νίκη των δανειστών”, γιατί αυτοί είναι οι πραγματικά κερδισμένοι, εφόσον μπόρεσαν να χαλιναγωγήσουν και να νομιμοποιήσουν μέσα από την εκλογική διαδικασία, την λαϊκή αποδοχή των μνημονιακών δεσμεύσεων, σαν αναγκαίο (έστω), κακό!
Σε αυτές τις εκλογές φτάσαμε βεβιασμένα με ψυχολογική φόρτιση και με κυρίαρχη την άποψη των περισσότερων κομμάτων που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία, (την οποία πέρασαν τελικά και στους ψηφοφόρους), ότι τα μνημόνια είναι εδώ και το στοίχημα των εκλογών, είναι ποιος θα τα διαχειριστεί καλύτερα, πιο έξυπνα και με... “ανθρώπινο πρόσωπο”!
Το 35% του λαού επέλεξε για διαχειριστή - πρωθυπουργό, όπως του ζητήθηκε, τον Α. Τσίπρα, με επιχειρήματα του τύπου: “να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στο παιδί “, “οι άλλοι κυβέρνησαν 40 χρόνια.” κ.λ.π.
Κυρίαρχο ρόλο, παίζει σε αυτές τις περιπτώσεις, η επικοινωνιακή διαχείριση των εκλογών, πόσο καλή και επαγγελματική - επιστημονική ομάδα επικοινωνίας έχεις, ώστε το περιτύλιγμα που θα σου φτιάξει να είναι φανταχτερό, ελκυστικό και εύκολα επιλέξιμο!
Η παρουσίαση στη συνέχεια, ο χρόνος ο τόπος και το ακροατήριο, είναι στοιχεία που θέλουν ιδιαίτερη εκπαίδευση! Περίσσεψαν ο λαϊκισμός, η κούφια συνθηματολογία, η στοχευμένη συναισθηματική φόρτιση, η “γλώσσα του σώματος” στην οποία ο πρόεδρος του Σύριζα υπήρξε άριστος “εκτελεστής”.
Το εκπληκτικό είναι ότι αυτή τους τη νίκη, οι δανειστες, μπόρεσαν να την περάσουν μέσα από έναν κομματικό φορέα που μέχρι πρότινος ορκιζόταν για το αντιμνημονιακό του μένος και μέσω αυτού μπόρεσαν να εμπεδώσουν σε ένα μεγάλο κομμάτι πραγματικά αντιμνημονιακών ψηφοφόρων ότι η νίκη αυτή είναι δική τους νίκη, στη λογική του αναγκαίου και λιγότερου κακού, που θα έφερνε μια διαχείριση του από την δεξιά του Μεϊμαράκη !
Στην ουσία υπήρξε (και αυτό είναι ένα ποιοτικό στοιχείο που δεν πρέπει να το παραβλέψουμε), μια αντιδεξιά συσπείρωση και όχι φιλομνημονιακή.


Σε αυτές τις εκλογές υποχώρησε, ουσιαστικά ηττήθηκε η αντιμνημονιακή πολιτική πρόταση και ρητορική, (όσο μπόρεσε να εκφραστεί και να παρουσιαστεί αυτή από τα κόμματα της Αριστεράς που πήραν μέρος στις εκλογές (ΚΚΕ, ΛΑΪΚΉ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Χάθηκε μια μάχη όπως ειπώθηκε, όχι ο πόλεμος, ο οποίος θα ενταθεί με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Εκ των πραγμάτων το βάρος της αντιμνημονιακής πολιτικής θα το σηκώσουν αυτές οι υπαρκτές και οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις μαζί με τα κινήματα και τα ταξικά συνδικάτα, που πρέπει να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και να κάνουν πράξη επιτέλους την ενιαία μαζική δράση σε μίνιμουμ κοινούς στόχους.

Ο κύριος όγκος των αντιμνημονιακών δυνάμεων, των αγανακτισμένων από την εφαρμοζόμενη πολιτική, των νέων που πλήττονται από την ανεργία και την ανασφάλεια, επέλεξε την πολιτική αποχή, (η οποία εκτοξεύθηκε στο 45%), συνειδητά σαν μέσο απέχθειας και απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Άποψη ίσως λαθεμένη για μένα, γιατί είχα ήδη αποφασίσει την επιλογή μου και την στήριξη της, όμως για κάποιον που δεν είχε πειστεί από τις υπάρχουσες πολιτικές προτάσεις και επιλογές, φάνταζε ίσως η πιο ενδεδειγμένη.

Τέλος κρίνω ορθή και αναγκαία την εξέλιξη που υπήρξε στο θέμα της δημιουργίας της Λαϊκής Ενότητας, μετά την στοχευμένη και μεθοδευμένη διάσπαση του Σύριζα, από την ηγεσία του. Θεωρώ λάθος το ότι δεν είχε προβλεφθεί αυτή η εξέλιξη από τα στελέχη της ΛΑ.Ε. πιο έγκαιρα, ώστε να υπάρξει και ο κατάλληλος χρόνος για οργανωτική συγκρότηση του νέου φορέα, αλλά και για να είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων αυτοί και όχι η ηγεσία.