Πολιτική και πολιτικοποιημένος άνθρωπος.




H πολιτική, είναι το "εργαλείο" η μέθοδος, οι ενέργειες, η δράση των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία για να δίνει λύσεις στα κάθε είδους προβλήματα κυρίως κοινωνικής και οικονομικής φύσης. Από τις πιο απλές κουβέντες δυο ανθρώπων σχετικά με την σύνταξη τους, για την ακρίβεια που συναντούν στην αγορά, για την εκπαίδευση των παιδιών τους, μέχρι μια συζήτηση στη βουλή για την ψήφιση κάποιου νομοσχεδίου, αυτό είναι πολιτική.

Τελείως λαθεμένα ο πολύς κόσμος πιστεύει, πως η πολιτική είναι έργο που ασκείται μόνο από τους πολιτικούς, δηλαδή τα οργανωμένα σε ένα κόμμα μέλη και στελέχη του, (που πολλές φορές είναι επαγγελματίες πολιτικοί), που τους πλησιάζουν με σκοπό να τους πείσουν για να τους ψηφίσουν στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις για βουλευτές, δημοτικούς συμβούλους, δημάρχους  κλπ.
Ενώ το κάνουν καθημερινά όλοι οι άνθρωποι, αγνοούν ότι ασχολούνται με την πολιτική όταν συζητούν για τα θέματα της καθημερινότητας τους που άπτονται της κοινωνικής, οικονομικής, εκπαιδευτικής, περιβαλλοντικής και όχι μόνο, φύσης. Πολλοί μάλιστα συζητώντας αυτά τα θέματα λένε με στόμφο, ότι "εγώ δεν ασχολούμαι με τη πολιτική", παίρνοντας εκείνη τη στιγμή την άκρως πολιτική θέση ότι,  όποιος ασχολείται με την πολιτική είναι μίασμα!
Μια τέτοια αντίληψη καλλιεργεί ιδεολογικά η αστική τάξη,  η οποία ΔΕΝ θέλει τον λαό μέτοχο ενημερωμένο  και ενεργό στα πολιτικά δρώμενα. Θέλει αυτό το έργο να το ασκούν μόνο οι επαγγελματίες πολιτικοί της υπάλληλοι, που ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα οδηγούν τα πράγματα εκεί που θέλουν οι καπιταλιστές. Όταν ο υπόλοιπος λαός ασχολείται με τα προβλήματα του, τότε "κάνει πολιτική", που είναι κακό και καταδικαστέο πράγμα!

Κατά περιόδους η έννοια της πολιτικής σε πλατιές μάζες είναι αναβαθμισμένη, έχει ένα κύρος και μια θετική αύρα στους πολίτες,  αλλά υπάρχουν και περίοδοι όπως η σημερινή εποχή μας, όπου η έννοια της πολιτικής είναι ταυτισμένη με ότι πιο άσχημο συμβαίνει στην κοινωνία.

Άρα πολιτικοποιημένος πολίτης είναι εκείνος ο οποίος δείχνει ενδιαφέρον για τα κοινά, ενημερώνεται και προβληματίζεται για ό, τι συμβαίνει στη χώρα του, έχει άποψη για τα πολιτικά θέματα και συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή του τόπου με την ψήφο και την οργανωμένη σε κάποιο κόμμα, σωματείο, σύλλογο, ή μη,  πολιτική του δράση, την οποία δεν απεμπολεί για να ικανοποιήσει προσωπικά του συμφέροντα. Μπορεί να ταυτίζεται με μια ιδεολογία αλλά δεν είναι "οπαδός" του κόμματος που την πρεσβεύει, με την έννοια του "κομματόσκυλου" ή έστω του φανατικού και φυσικά μπορεί να αλλάζει προτίμηση ανάμεσα στις κομματικές παρατάξεις, όταν διαφωνεί με την πολιτική που ακολουθείται. Χαρακτηρίζεται λοιπόν ο πολιτικοποιημένος άνθρωπος από δράση, συμμετοχή, σεβασμό προς το συνάνθρωπο, διαλλακτικότητα, τιμιότητα, ανοιχτό νου και γνώση.
Πολιτικοποίηση θα μπορούσαμε να πούμε είναι η μετάδοση γνώσεων, η καλλιέργεια αρχών και αξιών, η υιοθέτηση στάσεων και η δράση για θέματα που αφορούν στην πολιτική πραγματικότητα. Η  προαιρετική συμμετοχή του πολίτη στα πολιτικά πράγματα ώστε να συνεργάζεται και να αποφασίζει με τους συμπολίτες του για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων.

Στον αντίποδα του πολιτικοποιημένου πολίτη βρίσκεται το κομματόσκυλο. Αυτός ο τύπος ανθρώπου φοράει παρωπίδες, είναι απόλυτα προσηλωμένος με το κόμμα συγκεκριμένου χρώματος και ταυτίζεται πλήρως και αμετάκλητα με την εκάστοτε εφαρμοζόμενη πολιτική του. Δεν ασκεί ποτέ κριτική στο κόμμα του, γιατί όποια πολιτική κι αν ακολουθεί είναι σωστή, ομαδοποιείται συχνά σε σημείο χουλιγκανισμού και στρέφεται εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων εξαπολύοντας ύβρεις. Πολλές φορές όταν ειδικά το κόμμα του βρίσκεται στην κυβερνητική εξουσία, καταχράται την κομματική του ιδιότητα, για να παρακάμπτει τη δικαιοσύνη, τους νόμους και την αξιοκρατία. Χαρακτηρίζεται λοιπόν ο κομματικοποιημένος άνθρωπος από φανατισμό, αδιαλλαξία, αδικία, βία, ιδιοτέλεια και τύφλωση.