Κόρινθος. Μια ξεχωριστή ματιά !



της Όλγας Παπαλεξάνδρου

Διάβασα χθες ένα άρθρο σχετικά με τις πιο άσχημες πόλεις της Ελλάδας. Ανάμεσα σε αυτές και η Κόρινθος. Το είχε γράψει ένας άνθρωπος ο οποίος, κατά τα γραφόμενά του, είχε επισκεφτεί την πόλη μας τουλάχιστον δέκα φορές! λόγω ενός φίλου του. Αλλιώς, πάλι κατά τα γραφόμενά του, ούτε κάν θα έμπαινε στη διαδικασία να το σκεφτεί.

Είμαι μεγάλη φαν του "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα", αλλά ως κάποια που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην πόλη με την μεγαλύτερη φυλακή στη χώρα (Κορυδαλλός) και έχοντας επιλέξει την Κόρινθο ως τόπο κατοικίας μου εδώ και χρόνια, οφείλω να υποστηρίξω την επιλογή μου. 
Στο άρθρο αυτό γράφει ότι είναι μια μουντή πόλη, με παλιά κτίρια.

Εννοεί αυτές τις υπέροχες μονοκατοικίες με τα δύο δωμάτια και τις αυλίτσες με τα δέντρα, που πολλές φορές κρύβονται σε αυλές πολυκατοικιών - έχει γίνει ολόκληρη εκδήλωση για τις κρυμμένες αυλές της Κορίνθου από αρχιτεκτονικές ομάδες που δραστηριοποιούνται εδώ - με το δικό τους ιδιαίτερο φως, ή μπορεί να εννοεί τους ακάλυπτους των άσχημων πολυκατοικιών (ναι, είναι άσχημες οι πολυκατοικίες, όχι μόνο της Κορίνθου, αλλά παντού παγκοσμίως), που κρύβουν μικρά μποστάνια, ανθόκηπους, αυλές που κάθονται οι ένοικοι και παίζουν τα παιδιά. 

Είναι μουντή, αλλά το καλοκαίρι στην οδό Κολοκοτρώνη περπατάς και δίπλα σου μοσχοβολάνε δροσιά οι καταπράσινες μουριές και μπροστά σου βλέπεις τα Γεράνια να απλώνονται μεγαλόπρεπα πάνω από τον Κορινθιακό. Στα Περιβολάκια - έστω και σε αυτή την κατάσταση που βρίσκονται τώρα- περπατάς κάτω από ανθισμένες αψίδες, στον Άγιο Νικόλα κάνεις βόλτα κι έχει θέα το απέραντο γαλάζιο, για να μην πούμε για το μπαλκόνι της Ιερατικής, όπου ενώνονται δυο κόσμοι: αυτός του λιμανιού στολισμένος με γερανούς και φορτωμένα πλοία και εκείνος των λευκών σπιτιών με τα άσπρα παράθυρα που θυμίζουν νησί με φόντο το ηλιοβασίλεμα. 

Η Κόρινθος, έγραφε το άρθρο, έχει όλα τα κακά της Αθήνας και τα άσχημα της επαρχίας. Ναι, αμέ! Γιατί οι τοπικοί μας άρχοντες, όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, στερούνται οράματος, φαντασίας και αισθητικής, ασκώντας μικροπολιτικές και έχοντας γνώμονα πάντα το μικροσυμφέρον της επανεκλογής μέσω της εξυπηρέτησης. Επίσης γιατί οι μικρές πόλεις πάσχουν από κόμπλεξ κατωτερότητας έναντι των μεγαλύτερων και αντί να κρατήσουν τον όμορφο τοπικό τους χαρακτήρα, πασχίζουν να τους μοιάσουν στην ασχήμια. Γι' αυτό και γίνονται τυχαίες επιλογές, χωρίς σχέδιο και χωρίς οργάνωση, με επιφανειακά κίνητρα. Και υπάρχει και κακή διαχείριση και σκουπίδια και παρκαρισμένα αυτοκίνητα και χαλασμένα πεζοδρόμια και μισές δουλειές, αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ομορφιά αυτή καθ'αυτή (if you know what I mean); 

Στην Κόρινθο έχουμε καταπληκτικούς δημόσιους χώρους που έχουν πέσει θύματα της έλλειψης φαντασίας και οράματος, αλλά ακόμα κι έτσι έχουν φιλοξενήσει στους χώρους τους, μουσικές, χορούς, γέλια, χαρές, αγάπες, πολλά από τα οποία έχουν αποτυπωθεί και στα ντουβάρια τους με έντονα χρώματα. 

Και τα βράδια δεν πειράζει που δεν έχει κίνηση και κόσμο (και αυτό κάνει άσχημη την Κόρινθο σύμφωνα με τον αρθρογράφο), γιατί έτσι μπορείς να ακούσεις τον παφλασμό των κυμάτων, ειδικά τον χειμώνα όταν έχει μεγάλα κύματα. Μπορείς να ησυχάσεις και να κοιμηθείς καλά, μπορείς να κυκλοφορήσεις χωρίς να φοβάσαι. Για να μην πούμε ότι μπορείς να πας παντού εύκολα. Από την μία άκρη της πόλης στην άλλη μέσα σε μισή ωρίτσα με τα πόδια. Ακόμα πιο γρήγορα με το αυτοκίνητο.

Έχουμε γύρω γύρω θάλασσα, στην οποία μπορείς να κολυμπήσεις χειμώνα-καλοκαίρι, μπορούμε πρωί-μεσημέρι-βράδυ να κάνουμε περίπατο στην παραλία, ή να πιούμε τον καφέ μας ή να λικνιστούμε ή να φιληθούμε.

Στην Κόρινθο έχουμε γειτονιές με παλιά σπίτια δίπλα σε νέα, με γκράφιτι, με ασπρισμένα πεζούλια, γειτονιές σε υψώματα με σπίτια κάτω από μεγάλα δέντρα, έχουμε σπίτια που έχουν χτίσει πρόσφυγες, γεμάτα ιστορίες. Έχουμε χρώματα που αλλάζουν κάθε απόγευμα και μυρωδιές από μπουγάδες να περιφέρονται με τον αέρα Κι έχουμε νέα πολύχρωμα σπίτια με τετράγωνα μπαλκόνια στα οποία κρέμονται οι ίδιες μπουγάδες που κρέμονται και στη δική μου παμπάλαια πολυκατοικία. 

Έχουμε γύρω γύρω μας επίσης βουνά, που μπορούμε μέσα σε μια ώρα να περιπλανηθούμε στο δάσος, έχουμε γη που καλλιεργείται και μας θρέφει, που συνεισφέρει στην ενέργεια του τόπου με τη γονιμότητά της. Είμαστε μια ώρα από την πρωτεύουσα οπότε θα μπορούσαμε να αποτελούμε και κέντρο φιλοξενίας και βάση για εξορμήσεις (και να ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν πάνω σε αυτό). 

Και φυσικά δεν είναι όλα τέλεια όπως πουθενά δεν είναι, ούτε καν όλα όμορφα, αυτό που κάνει όμως έναν τόπο όμορφο και ελκυστικό οι ενέργειες που κάνουμε και οι στιγμές που ξοδεύονται με ουσία για να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες που θα οδηγήσουν στην άνθιση. Όσο αλλάζουμε εμείς, αλλάζουν και οι συνθήκες γύρω μας. Και μπορώ να σας βεβαιώσω ότι από αυτά έχουμε μπόλικα στην Κόρινθο, κι ότι στα χρόνια που ζω εδώ οι συνθήκες πασχίζουν να αλλάξουν. Και θα αλλάξουν κι άλλο. Όμορφη την κάνουμε την πόλη μας εμείς οι ίδιοι. Οι πολίτες της πρωτίστως. Όλα είναι θέμα επιλογής και απόφασης.

Αλλά χρειάζεται παραπάνω από δέκα φορές για να τα δεις ….

Με αγάπη
Μια Αθηναία Κορίνθια.