Τα παιχνίδια μας.(Να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι).


Κεραµιδάκια
Αφού χωριστούµε σε δυο οµάδες , τοποθετούμε 5-10 Κεραµιδάκια ή πλατιές πέτρες τη µια πάνω στην άλλη. Κατόπιν χαράζουμε µια γραµµή , σε απόσταση περίπου 5-10 µέτρων και από εκεί διαδοχικά οι παίκτες κάθε οµάδας πετούν την µπάλα προσπαθώντας να ρίξουν τις πέτρες . Κάθε παίκτης ρίχνει µια βολή . Οι παίκτες της οµάδας που θα ρίξουν τα Κεραµιδάκια τώρα πρέπει να τα ξαναστήσουν. Οι αντίπαλοι όµως προσπαθούν να τους εμποδίσουν , χτυπώντας τους µε την µπάλα. Οι παίκτες που θα χτυπηθούν βγαίνουν από το παιχνίδι . Αν όµως καταφέρουν να τα στήσουν, κερδίζουν και αποκτούν το δικαίωμα να ρίξουν πρώτοι την µπάλα στο επόμενο παιχνίδι.
Μακριά γαϊδούρα 
Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο οµάδες . Η «µάνα» της οµάδας που τα «φυλάει» στέκεται µε την πλάτη στηριγμένη σ’ έναν τοίχο κι όλα τ’ άλλα παιδιά σκυμμένα και πιασμένα γερά το καθένα απ’ τη µέση του μπροστινού του, µε το κεφάλι προφυλαγμένο κάτω απ’ τη μασχάλη του , σχηματίζουν τη «μακριά γαϊδούρα». Τα παιδιά της άλλης οµάδας παίρνουν φόρα και πηδούν ένα ένα πάνω στις ράχες των σκυµµένων. Όταν σκαρφαλώσουν όλα, η «µάνα» αρχίζει να µετράει, ενώ τα σκυμμένα παιδιά κάνουν ότι µπορούν για να ρίξουν τους «καβαλάρηδες».Αν, πριν τελειώσει το µέτρηµα, κάποιο παιδί χάσει την ισορροπία του ή ακουμπήσει το πόδι του κάτω, «καίγεται» και μαζί του όλη η οµάδα του, που παίρνει τη θέση της άλλης.
Πεντόβολα
Τα πεντόβολα ήταν παιχνίδι ταχύτητας και εγρήγορσης, παιζόταν με 5 βόλους ή πέτρες στρογγυλές σαν βόλους. Έπαιρνες τον ένα βόλο ή πέτρα την ΄΄μάνα΄΄και τους άλλους 4 τους άφηνες κάτω,την πέταγες στο αέρα και με το ίδιο χέρι έπαιρνες έναν βόλο από τους 4 κάτω και έπιανες και την ΄΄μάνα΄΄ που ήδη έπεφτε. Αυτό γινόταν στην συνέχεια και με τους άλλους βόλους που ήταν κάτω ώσπου να τους πάρεις και τους 4 από κάτω,εδώ τελείωνε η πρώτη φάση του παιχνιδιού. Μετά με τον ίδιο τρόπο άφηνες τους βόλους κάτω και προσπαθούσες να τους πιάσεις όλους μαζί αφού πέταγες πάλι ψηλά την ΄΄μάνα΄΄, αν τα κατάφερνες πέρναγες στην επόμενη φάση του παιχνιδιού, αφού άφηνες πάλι κάτω τους 4 βόλους και κράταγες με το ένα χέρι την ΄΄μάνα΄΄, το άλλο χέρι το ακουμπούσες κάτω με τα δύο δάχτυλα τον δείκτη και τον αντίχειρα να σχηματίζεις ΄΄ πόρτα΄΄ μπροστά από τους βόλους, πέταγες την ΄΄μάνα ΄΄, στον αέρα και με το ίδιο χέρι έσπρωχνες ένα κάθε φόρα βόλο να περάσει από την ΄΄πόρτα΄΄,χωρίς να σου πέσει η ΄΄μάνα ΄΄ που ήταν ήδη στον αέρα, αν κατάφερνες να περάσεις και τους 4 βόλους μετά τους έπιανες πάλι όλους μαζί, μετά πάλι με τον δείκτη και τον αντίχειρα σχημάτιζες κύκλο "πηγάδι", ακουμπούσες κάτω το χέρι και συνέχιζες με το άλλο χέρι να πετάς ψηλά την ΄΄μάνα΄΄ και να προσπαθείς με το ίδιο χέρι να σπρώξεις μια μια τον βόλο μέσα στο ΄΄πηγάδι΄΄ αν τα κατάφερνες και με τους 4 βόλους χωρίς να σου πέσει η ΄΄μάνα΄΄ τότε πέταγες άλλη μια φορά την ΄΄μάνα΄΄ στον αέρα και έπιανες και τους 4 βόλους μαζί και εκεί τελείωνε το παιχνίδι. 
Πετροπόλεμος
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται επεξήγηση, χωρίζονται δύο ομάδες και σημαδεύουν τους αντιπάλους με πέτρες, από τα πιο επικίνδυνα "παιχνίδια" οι παίχτες είχαν και ασπίδες για να προφυλάσσουν τα κεφάλια τους από τις πέτρες. 
Σταχτοπόλεμος
Είναι μια παραλλαγή του πετροπόλεμου αλλά με πιο αθώα "όπλα" αντί για πέτρες χρησιμοποιούσαν μπάλες από στάχτη και νερό.
Τσίριζα
Αυτό το παιχνίδι είναι πολύ παλιό και με τα χρόνια σταμάτησε να παίζεται, για αυτό το παιχνίδι χρειαζόταν να βρεις ένα στρογγυλό κορμό ξύλου, συνήθως από πεύκο γιατί αυτά ήταν σε αφθονία στο χωριό μας, και το τοποθετούσες όρθιο κάτω στο χώμα, μετά έπαιρνες μια τάβλα λίγο φαρδιά και την κάρφωνες στο μέσο της πάνω στον στρογγυλό κορμό, ανέβαινε ένα παιδί στην μια άκρη της και ένα άλλο στην άλλη άκρη και γυρνούσαν γύρω- γύρω κάτι μεταξύ της σημερινής τραμπάλας και του γύρω- γύρω. Το όνομα Τσίριζα βγήκε από τον θόρυβο που έκανε η τάβλα όταν γύριζε γύρω από το καρφί,΄΄τσίριζε΄΄. 
Ντόρ α ντόσκα
Η ντόρ α ντόσκα είναι το σημερινό χόκευ , όχι στον πάγο αλλά στο χώμα, οι παίχτες χωριζόντουσαν σε ομάδες 5-10 ατόμων, έπαιρναν για μπαστούνι ένα ξύλο και για μπαλάκι χρησιμοποιούσαν ένα κουκουνάρι, τα κλειστά όμως όχι τα ανοικτά, τις επονομαζόμενες (μπέτσιζες), και προσπαθούσαν να σκοράρουν στο τέρμα της αντίπαλης ομάδας.
Τα µήλα
Οι παίκτες χωρίζονται σε δυο ισάριθμες οµάδες. Φτιάχνουν δυο γραµµές σε απόσταση 10-15 µέτρων μεταξύ τους, ανάλογα µε την ηλικία των παικτών. Οι µισοί παίκτες της µιας οµάδας βαστώντας την µπάλα πηγαίνουν στη µια γραµµή και οι υπόλοιποι στην άλλη. Η άλλη οµάδα στέκεται ανάµεσα στις δυο γραµµές µε μέτωπο προς τη γραµµή που βρίσκεται η µπάλα. Οι παίκτες της οµάδας που είναι «έξω» σηµαδεύουν τους παίκτες της οµάδας που είναι «µέσα», χωρίς να περάσουν τη γραµµή και αποφεύγοντας τα χτυπήματα στο κεφάλι. Όποιος παίκτης χτυπηθεί, βγαίνει έξω. Αν όµως κάποιος καταφέρει και πιάσει την µπάλα στον αέρα πριν αυτή ακουμπήσει κάτω, τότε έχει πιάσει ένα µήλο. Όταν κάποιος έχει ένα ή περισσότερα µήλα και τον πετύχει η µπάλα, δε βγαίνει έξω, απλώς χάνει ένα µήλο. Για να βγει ο παίκτης, πρέπει να χάσει όλα τα µήλα του πρώτα. Αν δε χτυπηθεί ο τελευταίος παίκτης µε 10 προσπάθειες, τότε όλοι οι συμπαίκτες ξαναμπαίνουν µέσα και η οµάδα του κερδίζει ένα βαθµό. Σε περίπτωση όµως που χτυπηθεί, τότε η «έξω» οµάδα κερδίζει το βαθµό και μπαίνει αυτή µέσα.
Οι γουβίτσες
Κάθε παιδί ανοίγει στο χώµα από μία γουβίτσα (τρύπα). Οι γουβίτσες ανοίγονται σε ευθεία γραµµή . Η κάθε γούβα έχει βάθος 10εκ. και διάμετρο τόση όση είναι η διάμετρος της µπάλας. Ρίχνουν κλήρο ή «τα βγάζουν» για να ορίσουν τη σειρά µε την οποία θα ρίξουν την µπάλα. Το πρώτο παιδί στέκεται σε απόσταση 3µ. σε ευθεία γραµµή από τις γούβες και ρίχνει συρτά την µπάλα. Το καθένα από τα υπόλοιπα παιδιά στέκεται κοντά στη γούβα του. Αν η µπάλα µπει σε κάποια γούβα, ο «ιδιοκτήτης» της πρέπει να πιάσει γρήγορα την µπάλα και να προσπαθήσει να πετύχει µε την µπάλα κάποιο από τα υπόλοιπα παιδιά που τρέχουν να αποµακρυνθούν. Αν χτυπήσει κάποιο παιδί, το χτυπημένο παιδί ρίχνει ένα πετραδάκι στη γούβα του. Αν δε χτυπήσει κανένα παιδί, ρίχνει στη δική του γούβα ένα πετραδάκι. Όποιο παιδί συγκεντρώσει τα περισσότερα πετραδάκια στη γούβα του, είναι ο χαµένος και στήνεται µε το πρόσωπο στον τοίχο και τα υπόλοιπα παιδιά ρίχνουν την µπάλα πάνω του από µία φορά το καθένα.
Τσιλίκι
Σ’ έναν ανοιχτό χώρο φτιάχνουμε έναν κύκλο µε διάμετρο περίπου 4µ. Ο παίκτης που παίζει πρώτος τοποθετεί το «Τσιλίκι» στο κέντρο του κύκλου. Κατόπιν µε ένα ξύλο σαν μπαστούνι χτυπάει κάθετα στην άκρη του το «Τσιλίκι», ώστε αυτό να σηκωθεί ψηλά κάθετα από το έδαφος. Μετά µε δεύτερο οριζόντιο σχεδόν χτύπηµα στέλνει το «Τσιλίκι» όσο πιο μακριά µμπορεί. Ο πιο κοντινός παίκτης πηγαίνει στο σηµείο που προσγειώθηκε το «Τσιλίκι» και το πετά µε σκοπό να το βάλει µέσα στον κύκλο και να «κάψει» έτσι τον παίκτη που έκανε τα χτυπήματα. Ο παίκτης που βρίσκεται στον κύκλο έχει δικαίωµα να αποκρούσει χρησιμοποιώντας το «Τσιλίκι». Επίσης, µετά την απόκρουση έχει δικαίωµα να κάνει άλλα τρία διαδοχικά χτυπήματα. Τη συνολική απόσταση, που απομακρύνθηκε το «τσιλίκι» µε τα χτυπήματα, τη µετράµε µε βήµατα και παίρνουμε ανάλογους πόντους. Στην περίπτωση που το «Τσιλίκι» δε φτάσει στον κύκλο, δε γίνεται απόκρουση, παρά µόνο τα τρία διαδοχικά χτυπήματα. Ο παίκτης που κάνει τα χτυπήματα έχει τρεις προσπάθειες να σηκώσει Τσιλίκι» από το έδαφος και να το χτυπήσει. Αν δεν τα καταφέρει, «καίγεται». Επίσης, αν το χτύπηµα γίνεται από τον κύκλο, πρέπει να πέσει έξω απ’ αυτόν το «Τσιλίκι», για να θεωρηθεί έγκυρο. Μπορεί κάποιος να διπλασιάσει τους πόντους του, αν θέλει, κάνοντας ένα επιπλέον κάθετο χτύπηµα µετά το σήκωµα του ξύλου από το έδαφος και πριν από το τελικό σχεδόν οριζόντιο χτύπηµα. Αν κάνει δύο επιπλέον ενδιάμεσα χτυπήματα, μπορεί να τριπλασιάσει τους πόντους του.
Το σχοινάκι
Με κλήρο ορίζονται οι δύο που θα γυρνάνε το σχοινί. Ύστερα αυτοί το πιάνουν από τις δυο άκρες και το γυρνάνε κάνοντας µια μεγάλη καµάρα. Οι υπόλοιποι παίκτες πρέπει κάθε φορά να πηδάνε κάτω από την καµάρα. Στην πρώτη φάση πρέπει να περνάνε κάτω από το σχοινί, όταν αυτό βρίσκεται στον αέρα ή να περνάνε πάνω από το σχοινί, όταν αυτό αγγίζει το έδαφος. Όποιον αγγίξει το σχοινί, αυτός αλλάζει µε έναν απ’ αυτούς που περιστρέφουν το σκοινί. Στη δεύτερη φάση, κάθε φορά που ένας παίκτης κάνει ένα πήδηµα πάνω από το σχοινί, αναφέρει µε τη σωστή σειρά µια ηµέρα της εβδομάδας απ’ τη Δευτέρα ως και το Σάββατο. Την Κυριακή όµως, ο παίκτης που πηδάει αναπαύεται κι εκείνοι που γυρίζουν το σχοινί, τ’ αφήνουν να ταλαντεύεται σιγά σιγά στο ύψος του στήθους του, ώστε οι υπόλοιποι να περάσουν σκυφτοί από κάτω. Όταν όµως αυτοί που γυρνάνε το σχοινί φωνάξουν τη λέξη «δουλειά», αρχίζουν πάλι να κάνουν µε το σχοινί κύκλους. Τότε αρχίζει µια καινούργια εβδομάδα . Όποιος την ώρα του παιχνιδιού αγγίξει το σχοινί, αλλάζει θέση µε έναν απ’ αυτούς που γυρίζουν το σχοινί. Κερδίζει αυτός που θα «δουλέψει» τις περισσότερες εβδομάδες.


Τρίλιζα
Τα παιδιά σχεδιάζουν µε μολύβι, κιμωλία, ξυλάκι ή µε το δάχτυλο, ανάλογα µε το που παίζουν (χαρτί, πίνακας, τσιμέντο, άσφαλτος, χώµα κτλ.), ένα σταυρό με 9 κουτάκια (τετραγωνάκια). Βάζει το κάθε παιδί από ένα πιόνι (πέτρα) στα κουτάκια του σχήματος. Κερδίζει εκείνος που θα καταφέρει να βάλει τα τρία πιόνια (πέτρες) του σε τρία συνεχόμενα κουτάκια (οριζόντια, κάθετα ή διαγώνια). Ταυτόχρονα κάθε παίκτης προσπαθεί να εµποδίσει τον άλλον να κάνει τρίλιζα. Κάθε πιόνι (πέτρα) µμπορεί να µετακινηθεί σε ελεύθερο γειτονικό κουτάκι. Όταν η τρίλιζα παίζεται στον πίνακα ή στο χαρτί, τα παιδιά σημειώνουν στα κουτάκια τα σύµβολα Χ και Ο ή τα αρχικά των ονοµάτων τους.
Πατό
Κατασκευάζουμε το χώρο του παιχνιδιού, που αποτελείται τουλάχιστον από 5-10 αριθμημένα τετράγωνα. Ρίχνουµε τη πέτρα µας στο πρώτο τετράγωνο, πηγαίνουμε κάνοντας κουτσό σε όλα τα τετράγωνα µε τη σειρά και κατόπιν επιστρέφουμε. Φτάνοντας στο τετράγωνο που βρίσκεται η πέτρα µας, την πιάνουµε µε το χέρι µας και µε κουτσό πάλι επιστρέφουμε στην αφετηρία µας. Δεν πρέπει να πατήσουµε τις γραµµές ούτε ν’ ακουµπήσουµε κάτω το άλλο πόδι. Αν τα καταφέρουμε, ξαναπαίζουμε ρίχνοντας την πέτρα στο επόµενο τετράγωνο. Αν όχι, παίζει ο επόµενος.Μπορούµε, δυσκολεύοντας το παιχνίδι, αντί να πιάνουµε την πέτρα και να επιστρέφουµε, να πρέπει να τη σπρώχνουμε µε το πόδι από τετράγωνο σε τετράγωνο µε διαδοχικά χτυπήµατα, χωρίς όµως να επιτρέπεται να σταματήσει πάνω σε γραµµή.
Μπαµ ξεµπάµ
Παραλλαγή του κυνηγητού. Ένα παιδί, αυτό που τα «φυλάει», προσπαθεί να πιάσει τα υπόλοιπα. Όταν κάποιος κινδυνεύει να πιαστεί, λέει «µπαµ». Έτσι δεν µπορεί να τον πιάσει αυτός που τον κυνηγάει. Όταν το παιδί που τα «φυλάει» κυνηγήσει κάποιο άλλο, τότε λέει «ξεµπάµ» και ξανά παίζει. Μια άλλη παραλλαγή είναι η εξής: Όταν ένα παιδί λέει «µπαµ», μπορεί να «ελευθερωθεί» µόνο όταν το ακουμπήσει άλλο ελεύθερο παιδί. Τότε λέει «ξεµπάµ» και ξαναπαίζει.
Η κλώσα, τα κλωσόπουλα και το γεράκι
Τα παιδιά μπαίνουν το ένα πίσω από τ’ άλλο πιασμένα από τη µέση «κλωσόπουλα». Το πρώτο παιδί έχει τα χέρια του ανοιχτά σε έκταση «κλώσα». Ένα άλλο παιδί κάνει το Γεράκι . Μόλις το παιχνίδι ξεκινήσει, το Γεράκι προσπαθεί να πιάσει το τελευταίο «κλωσόπουλο». Η «κλώσα», κάνοντας διάφορους ελιγµούς, προσπαθεί να έχει πάντα µπροστά της το Γεράκι, ώστε να µην µπορέσει να πιάσει τα «κλωσόπουλα». Όποιο «κλωσόπουλο» πιάσει το γεράκι ή όποιο, κατά τους ελιγµούς, ξεκολλήσει από τη σειρά, βγαίνει έξω.
Το παιχνίδι τελειώνει µόλις πιαστούν όλα τα «κλωσόπουλα».
Τα σκαµνάκια ή βαρελάκια
Τα παιδιά το ένα µετά το άλλο στοιχισµένα και σε απόσταση περίπου 2-3 µέτρων ακουµπούν τα χέρια στα γόνατα, κυρτώνουν την πλάτη τους και µαζεύουν το κεφάλι τους ανάµεσα στους ώµους τους. Το τελευταίο παιδί από όρθια θέση και παίρνοντας 2-3 µέτρα φόρα, πηδάει πάνω απ’ αυτόν που έχει µπροστά του µε τα πόδια στη διάσταση και αφού τα χέρια του στιγµιαία θα σπρώξουν τη ράχη του σκυµµένου. Με τον ίδιο τρόπο πηδάει διαδοχικά πάνω από όλους. Αφού περάσει πάνω και από τον τελευταίο, αποµακρύνεται 2-3 µέτρα και σκύβει κι αυτός. Με τον ίδιο τρόπο, διαδοχικά κάνουν όλα τα παιδιά το ίδιο. Το παιχνίδι συνεχίζεται µ’ αυτόν τον τρόπο είτε σε ευθεία γραµµή είτε κυκλικά, αν το επιβάλλει ο χώρος. Παίζοντας τα σκαµνάκια πρέπει να είµαστε προσεκτικοί για να µην έχουµε τραυµατισµούς.
Ένα λεπτό κρεµµύδι
Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο οµάδες και πιάνονται µε τα χέρια σταυρωτά µπροστά. Στέκονται αντιµέτωπες σε απόσταση 10µ. περίπου η µια από την άλλη. Τα παιδιά της οµάδας που θα κληρωθεί να παίξει πρώτη κάνουν τρία βήµατα µπροστά και τρία πίσω τραγουδώντας τον πρώτο στίχο: «Ένα λεπτό κρεµµύδι…» τρία βήµατα εµπρός, αρχίζοντας µε τα αριστερό πόδι, και στον τέταρτο χρόνο σηκώνουν το δεξί πόδι λυγισµένο. «…γκέο βαγκέο» τρία βήµατα πίσω και επιστρέφουν στην αρχική τους θέση. Κάνουν τα ίδια βήµατα εµπρός και πίσω τραγουδώντας και το δεύτερο στίχο. Συνεχίζουν τα παιδιά της άλλης οµάδας τραγουδώντας τους δύο επόµενους στίχους και βηµατίζοντας όπως περιγράφεται παραπάνω. Το παιχνίδι συνεχίζεται τραγουδώντας η κάθε οµάδα από δύο στίχους εναλλάξ:
Α΄:Ένα λεπτό κρεµµύδι, γκέο βαγκέο ένα λεπτό κρεµµύδι, φράξε βαγκέο.
Β΄:Και τι θε να το κάνετε, γκέο βαγκέο και τι θε να το κάνετε, φράξε βαγκέο.
Α΄:Θέλω να το παντρέψω, γκέο βαγκέο να το νοικοκυρέψω, φράξε βαγκέο.
Β΄:Και ποίονε της δίνετε, γκέο βαγκέο και ποίονε της δίνετε, φράξε βαγκέο.
Α΄:Της δίνουµ’ ένα ναύτη που όλο µύγες χάφτει της δίνουµ’ ένα ναύτη που όλο µύγες χάφτει.
Β΄:Αυτόνε χάρισµά σας στα µούτρα τα δικά σας
(τινάζουν τα χέρια προς την άλλη οµάδα) 
αυτόνε χάρισµά σας στα µούτρα τα δικά σας.
Α΄:Της δίνουµε µπακάλη που τρώει ελιές και λάδι της δίνουµε µπακάλη που τρώει ελιές και λάδι.
Β΄:Κι αυτόνε χάρισµά σας στα µούτρα τα δικά σας
(τινάζουν τα χέρια προς την άλλη οµάδα) 
κι αυτόνε χάρισµά σας στα µούτρα τα δικά σας.
Α΄:Της δίνουµ’ ένα γέρο που χρόνια τόνε ξέρω της δίνουµ’ ένα γέρο που χρόνια τόνε ξέρω.
Β΄:Κι αυτόνε χάρισµά σας στα µούτρα τα δικά σας
(τινάζουν τα χέρια προς την άλλη οµάδα) 
κι αυτόνε χάρισµά σας στα µούτρα τα δικά σας.
Α΄:Της δίνουµε πριγκιπόπουλο µε το σπαθί στο χέρι της δίνουµε το βασιλιά µε δώδεκα κορόνες.
Β΄:Αυτόνε τόνε θέλουµε και τον παρακαλούµε αυτόνε τόνε θέλουµε και τον παρακαλούµε. Με τα τελευταία λόγια κλείνει το προξενιό και η Β΄ οµάδα στέλνει ένα κορίτσι, τη νύφη, στην Α΄οµάδα και αρχίζει πάλι να προχωράει προς την άλλη οµάδα τραγουδώντας:
Β΄:Ορίστε τα προικιά σας και τα χαλκώµατά σας
(τα χέρια µπροστά σαν να τα κρατάνε) 
και τα µαχαιροπίρουνα µε τις χρυσές πετσέτες. Στη συνέχεια ξεκινά η µια οµάδα να προκαλεί την άλλη:
Α΄:Σας πήραµε, σας πήραµε µια όµορφη κοπέλα!
Β΄:Μας πήρατε, µας πήρατε µια παλιοκατσιβέλα!
Α΄:Σας πήραµε, σας πήραµε φλουρί κωνσταντινάτο!
Β΄:Μας πήρατε, µας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο!
Α΄:Σας πήραµε, σας πήραµε ένα τσουβάλι λίρες!
Β΄:Μας πήρατε, µας πήρατε ένα τσουβάλι ψείρες! Τελικά οι «συγγενείς» συµφιλιώνονται, κάνουν ένα κύκλο γύρω από τη νύφη και το γαµπρό (ένα αγόρι από την άλλη οµάδα), τους χτυπάνε ελαφρά στο κεφάλι και τραγουδούν όλοι µαζί: «Ας είναι’ η ώρα η καλή κι η ώρα η βλογηµένη να τους βλογήσει ο παπάς µε το δεξί του χέρι»
Πετάει πετάει .
Πρόκειται για ένα παλιό και χαρούμενο παιχνίδι που διασκεδάζει πολύ τα μικρά παιδιά και θέλει γρηγοράδα! Όλα τα παιδιά βάζουν το δάχτυλό τους σε ένα σημείο κάτω στο πάτωμα ή στο τραπέζι. Ένα παιδί ή μεγάλος είναι η «μάνα».
Η «μάνα» ξεκινάει και λέει «πετάει, πετάει… το σπουργίτι!» Αφού πράγματι το σπουργίτι πετάει, θα πρέπει όλοι να σηκώσουν ψηλά το δάχτυλο. Όταν πει, για παράδειγμα, «πετάει, πετάει… ο γάιδαρος!», τότε όποιος σηκώσει κατά λάθος το χέρι του, χάνει! Η «μάνα» συνεχίζει λέγοντας διάφορα ζώα, πουλιά ή ψάρια και προσπαθεί να μπερδέψει τους παίκτες!
Το παιχνίδι μπορεί να συνεχίζεται για περισσότερη διασκέδαση ή όποιος χάνει να βγαίνει από το παιχνίδι, μέχρι να μείνει ένας νικητής. Παίζεται και με δύο παίκτες.
Ρόδες ή Στεφάνια 
Ήταν το τρέξιμο στους δρόμους με την κύλιση ενός στεφανιού, από ρόδα ποδηλάτου ή από άλλες κατασκευές. Εργαλείο για το σπρώξιμο του στεφανιού ήταν ένα χοντρό σύρμα λυγισμένο στο ένα του άκρο σε σχήμα Π.
Αγάλματα
Παίζεται από μια ομάδα παιδιών. Ένα παιδί είναι η μάνα. Αυτή δίνει το σύνθημα και τα παιδιά τρέχουν μέσα στο χώρο του παιχνιδιού. Καθώς τρέχουν η μάνα ξαφνικά δίνει ξανά ένα σύνθημα και το κάθε παιδί πρέπει να μείνει ακίνητο σε όποια θέση το βρει το σύνθημα. Το αστείο που διασκεδάζει τα παιδιά είναι οι στάσεις που παίρνουν καθώς ακινητοποιούνται απότομα, σαν να είναι φωτογραφικό στιγμιότυπο, γίνονται μάλιστα ακόμη πιο διασκεδαστικές όταν τα παιδιά τις δημιουργούν κουνώντας χέρια και πόδια στο τρέξιμο με τρόπο αλλόκοτο.
Η μάνα κάνοντας διάφορους μορφασμούς προσπαθεί να κάνει κάποιο παιδί να γελάσει. Το παιδί που γελάει παύει να είναι ακίνητο, όπως προϋποθέτει το παιχνίδι και έτσι χάνει.
Πόλεμος
Με χειροποίητα όπλα, σπαθιά, τόξα που φτιάχναμε μόνοι μας, χωριζόμαστε σε ομάδες και αφού διασκορπιζόμαστε μέσα στο δάσος προσπαθούσαμε να εξολοθρεύσουμε όλους τους αντιπάλους μας με το ‘’μπαμ σε σκότωσα’’. 
Βασιλιά Βασιλιά με τα 12 σπαθιά 
Ένα παιδί γίνεται βασιλιάς. Τα υπόλοιπα του φωνάζουνε όλα μαζί -Βασιλιά, βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά! Τι δουλειά; Απαντάει ο βασιλιάς - Τεμπελιά. Και τα παιδιά λένε - Ας αρχίσουμε δουλειά! Τα παιδιά προσπαθούν να δείξουν με νοήματα και κινήσεις στον βασιλιά, μια δουλειά που αποφάσισαν από πριν, να κάνουν. Ο βασιλιάς πρέπει να μαντέψει τη δουλειά.
Η μικρή Ελένη
Στο κέντρο κάθεται ένα παιδί που παίρνει εκείνη τη στιγμή το όνομα της μικρής Ελένης. Οι υπόλοιποι κάνουν ένα κύκλο και γυρνούν γύρω γύρω τραγουδώντας: "Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της. Σήκω επάνω, κλείσε τα ματάκια σου και πιάσε όποιον θες." Εκείνη τη στιγμή η Ελένη πιάνει ένα παιδί και πρέπει με κλειστά τα μάτια να βρει ποιος είναι. Ύστερα μπαίνει μέσα αυτός που είχε πιάσει η μικρή Ελένη.
Περνά περνά η μέλισσα
Τα παιδιά εκλέγουν δύο αρχηγούς. Αυτοί οι δύο ονομάζονται με κάτι γλυκό ή σπουδαίο ή καλό (εγώ είμαι το δαχτυλίδι, λέει ο ένας με την διαμαντόπετρα, εγώ είμαι ένα ωραίο παγωτό με κρέμα, σοκολάτα και μπόλικο σιρόπι λέει ο άλλος, ή εγώ είμαι ο Παρθενώνας, εγώ είμαι ο ναός του Σουνίου). 
Τότε στέκονται ο ένας απένταντι στον άλλον και τα υπόλοιπα παιδιά κάνουν μία ουρά και τα δύο παιδιά χτυπούν τα χέρια τους ψηλά σαν αψίδα να περάσουν οι άλλοι απο κάτω τραγουδώντας: "Περνά περνά η μέλισσα με τα μελισσότπουλα και με τα παιδόπουλα, παιδόπουλα". Σταματούν σ' ένα παιδί που περνάει εκείνη τη στιγμή κάτω απο την αψίδα και του λένε μυστικά στ' αυτί αυτό που έχουν βάλει ότι είναι να διαλέξει. Αυτό του το λέει ο ένας συνήθως χωρίς να πει, ποιός είναι τι. Οταν το παιδί ζητήσει "το παγωτό" (ας πούμε) πηγαίνει πίσω απ' αυτόν που έχει ονομαστεί "παγωτό" και τον κρατά απο τη μέση. 
Το ίδιο επαναλαμβάνεται για όλα τα παιδιά να διαλέξουν. Ετσι γίνονται δύο αλυσίδες. Πιάνονται οι αρχηγοί απο τα χέρια και τραβιούνται απο τα πίσω παιδιά. Οποια ομάδα τραβήξει την άλλη κερδίζει.
Τα τσιγκάκια 
Τάπες ή καπάκια από πορτοκαλάδες. Με τα λιγότερα δυνατά κτυπήματα πρέπει να διανύσουν μια απόσταση συγκεκριμένη ως προς το μήκος και το φάρδος του διαδρόμου.
Οι μπίλιες ή γκαζάκια 
Η καλή μπίλια λέγεται μάνα. Τα παιδιά βάζουν μαζί τις μπίλιες σε σειρά ή όπως αλλιώς θέλουν. Το κάθε παιδί προσπαθεί με τη μάνα του να βγάλει έξω από τη σειρά όσο το δυνατόν περισσότερες μπίλιες. Ο νικητής παίρνει μία μπίλια από κάθε παίκτη.
Σπασμένο τηλέφωνο
Το παιχνίδι παίζεται με όσους παίχτες θέλετε. Τα παιδιά κάθονται στη σειρά και ο πρώτος λέει μία λέξη στο αυτί του δεύτερου, ο δεύτερος στον τρίτο, ... έτσι ώστε να φτάσει στον τελευταίο. Αν ο τελευταίος βρει την αρχική λέξη, τότε πηγαίνει μπροστά και λέει τη δική του. 
Ο λύκος και το αρνί
Τα παιδιά σχηματίζουν κύκλο πιασμένα απ' τα χέρια. Ένα παιδί κάνει τον λύκο, που στέκει απ' έξω, και άλλο το αρνί. Ο λύκος κοιτάζει αγριωπά το αρνί και λέει: «Αν μπω μέσα;». «Αν βγω έξω;» λέει τ' αρνί. Μπαίνει λοιπόν ο λύκος μέσα στον κύκλο και το αρνί βγαίνει και ο λύκος το κυνηγάει. Ο λύκος επιτρέπεται να πιάσει το αρνί μόνον, όταν είναι έξω από τον κύκλο. Μέσα στον κύκλο δεν επιτρέπεται. Σε παραλλαγή του ίδιου παιχνιδιού ο λύκος και τ' αρνί βρίσκονται μέσα στον κύκλο, αλλά του λύκου του δένουν τα μάτια και κυνηγάει το αρνί στα τυφλά. Πότε - πότε ένα παιδί του κύκλου τραβάει το αυτί του αρνιού και τότε εκείνο κάνει: «Μπεε!» και ο λύκος κατατοπίζεται πού βρίσκεται και προσπαθεί να το πιάσει.
Βάδισμα
Οι αρχηγοί των δυο ομάδων βαδίζουν ο ένας απέναντι του άλλου συγχρόνως, από απόσταση 2-3 μέτρων και μετρούν με τα πόδια τους κολλημένα εναλλάξ 1, 2, 3, 4 κτλ. ώσπου να κολλήσουν (ενωθούν) τα δάχτυλα των ποδιών τους. Κερδίζει εκείνος που τα δάχτυλα του ποδιού του θα πλησιάσουν γρηγορότερα στα δάχτυλα του άλλου.
Τυφλόμυγα
Δένουμε τα μάτια ενός παιδιού με ένα μαντήλι. Αυτός που έχει τα μάτια δεμένα, προσπαθεί να πιάσει τους άλλους που βρίσκονται γύρω του και να τους αναγνωρίσει. Εάν καταφέρει να αναγνωρίσει αυτόν που έπιασε, τότε αυτός φοράει το μαντήλι.
Το Μπιζζζ
Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα “φυλάει”. Αυτός λοιπόν κάθεται σ’ ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά τα μάτια του. Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ’ αριστερά του και ένας απ’ αυτούς τον πλησιάζει, του χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας “Μπιζζ!” όπως κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.
Χαλασμένο τηλέφωνο
Το χαλασμένο τηλέφωνο αποτελείται από μια ομάδα παιδιών που πρέπει να είναι πάνω από δύο. Τότε ο πρώτος από τη σειρά λέει γρήγορα μια δύσκολη λέξη στον διπλανό του. Μετά αυτός τη λέει στο αυτί του άλλου παιδιού κ.λ.π. Ο τελευταίος θα πει τη λέξη δυνατά και αν τη πει σωστά το πρώτο παιδί έχει κερδίσει.