Επιβεβαιώθηκαν οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις, με το αποτέλεσμα των εκλογών της 7 Ιούλη. Αυτοδυναμία για τη ΝΔ, αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, Ε.Λ, ΜΕΡΑ25, με αυτή την σειρά, τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η αποχή περίπου στο 42% με έναν στους δυο σχεδόν πολίτες να μην προσέρχονται στη κάλπη, μεγάλο ποσοστό από αυτούς πλέον, να το κάνουν εντελώς συνειδητά, θεωρώντας ότι έτσι δεν νομιμοποιούν με την δική τους συμμετοχή, ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα και τις συνέπειες της πολιτικής που θα ασκηθεί.
Όσο και να φωνάζουμε ότι η αποχή από τις εκλογές δεν είναι καλό πράγμα, ότι δίνεις εν λευκώ εξουσιοδότηση να σε κυβερνούν αυτοί που επιλέγουν άλλοι, ότι είναι ένα δικαίωμα που πρέπει να το αξιοποιείς καταλλήλως, κλπ, κλπ, φαίνεται ότι η αποχή δυναμώνει, αποκτά νέα ποιοτικά στοιχεία, γίνεται πολιτική στάση, σημείο αναφοράς με πολιτικό πρόσημο, και όχι αυτό της αδιαφορίας και της απάθειας.
Η αποχή σαν πολιτική στάση, ήταν ταυτισμένη με έναν πολύ συγκεκριμένο χώρο αυτόν της Αναρχίας, αλλά τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως είναι επιλογή και για ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, κυρίως εκείνου του κομματιού της που ανήκει στα ενδιάμεσα στρώματα της ταξικής διάρθρωσης, επαγγελματίες, επιστήμονες κα.
Τα απογοητευτικά αποτελέσματα για το σύνολο της Αριστεράς και η μεγάλη στασιμότητα του ΚΚΕ, πρέπει να προβληματίσουν και να στρέψουν τη προσοχή των ηγεσιών τους και το ενδιαφέρον σε αυτή τη μεγάλη δεξαμενή του λαού.