Του Ηλία Μπιτσάνη
“Ρε βλήτο” ακούγεται συχνά αλλά τι πταίει το πτωχόν τούτο ζιζάνιον ώστε η έκφραση να ισοδυναμεί με το χαρακτηρισμό ως “χαζού” εκείνου στον οποίο απευθύνεται; Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για λαϊκή δοξασία ή παρατήρηση αιώνων η πεποίθηση πως όποιος τρώει πολλά βλήτα (ή το ζουμί τους) παρουσιάζει μειωμένη αντίληψη. Και ως εκ τούτου χαρακτηρίστηκαν “κουτόχορτο” κατά ένα τρόπο απαξιωτικά. Ζιζάνιο λοιπόν που παλαιότερα ο άνθρωπος τροφοσυλλέκτης το απέφευγε όταν μπορούσε να βρει κάτι άλλο, το οποίο έγινε στη συνέχεια το “χόρτο του καλοκαιριού”. Αντε τώρα να μην τα τρως στο χωριό σου και να το δεις στο... μανάβικο. Οπως και να το κάνουμε πάντως, βρασμένα με λάδι και λεμόνι ή ξύδι απαραιτήτως δε και με... πουρίθρες σκόρδο (καταλληλότατο για την τήρηση των αποστάσεων την εποχή του κορονοϊού, ούτε σας πλησιάζουν ούτε και πλησιάζετε τους άλλους γιατί θα “βρωμάτε”) είναι μια ξεχωριστή μνήμη “αποτυπωμένη” στους γευστικούς κάλυκες. Στην οικογένεια των “αμαραντωδών”, ως ζιζάνια έχουν το “ελάττωμα” να φυτρώνουν μαζί με άλλα μεταξύ των οποίων το “διαβολόχορτο” που είναι δηλητηριώδες και “έχει στείλει” κόσμο που δεν πρόσεξε ή δεν γνώριζε. Γιατί μοιάζουν αλλά το “διαβολόχορτο” ξεχωρίζει από το γεγονός ότι το φύλλωμα είναι “οδοντωτό” σαν του πλατανόφυλλου. Και ως γνωστόν η αρχή “ό, τι είναι πράσινο τρώγεται” δεν ισχύει... ούτε για τα ζώα καθόσον το βλήτο είναι τοξικό για ορισμένα από αυτά. Το αυτό δεν ισχύει πως “όλα τα χόρτα είναι υγιεινά”. Γιατί μπορεί να είναι γενικώς αλλά ειδικώς τα βλήτα δεν κάνουν για όσους πάσχουν από αρθρίτιδες η νεφρά καθόσον κατά πως λένε οι ειδικοί έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό οξύ. Γενικώς η κατανάλωσή τους θέλει προσοχή, όπως είπαμε... δεν πίνουμε το ζουμί (για να μην γίνουμε... βλήτα) αλλά ούτε και ξαναζεσταίνουμε τα βλήτα γιατί έχουμε βλαπτικές χημικές μετατροπές, οι λεπτομέρειες δεν χρειάζονται. Ως εκ τούτου η καλύτερη επιλογή του κατά τα άλλα άριστου διατροφικά βλήτου είναι το φρέσκο και η γρήγορη κατανάλωση μετά το μαγείρεμα. Σκέτα ή με κολοκυθάκια και πατάτες (και όλα τα παρακολουθήματα) καταναλώνονται μέχρι το τέλος Αυγούστου. Και αν φυτέψετε μια χρονιά, θα συνεχίσετε να τρώτε για... χρόνια, ως (βρώσιμα) ζιζάνια φυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν διαρκώς.
Λίγες ρίζες μας χάρισε φέτος η γειτόνισσα και εξασφαλίζουμε την ποσότητα του χρειαζόμαστε. Κόβεις τις κορφές και πετάνε συνέχεια...