Στα "μαγικά" νερά της Στυμφαλίας!


 
 
Η σχέση μου με τη Λίμνη Στυμφαλία ήταν κάπως... περίεργη!

Πρώτον, ακούω ότι το νερό που κυκλοφορεί στις σωλήνες του σπιτιού μου στον Κόρφο Κορινθίας ειναι από την Στυμφαλία, πράγμα που δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω και δεύτερο όποτε έχω κάνει τη διαδρομή "κατεβαίνοντας" από την Ζήρεια (ένεκα φεστιβάλ μουσικής) και όλες οι ταμπέλες και οι χάρτες με πληροφορούν ότι βρίσκομαι στη λίμνη Στυμφαλία ....ποτέ μα ποτέ μου δεν έχω δει το νερό της, που φαίνεται να ειναι... μαγικό!!


 
Έτσι με την πρώτη ευκαιρία που μας δόθηκε αρχές Γενάρη, και με έναν ήλιο που σε έκαιγε, είπαμε να ερευνήσουμε λίγο το θέμα και να δούμε τι συμβαίνει με τα νερά της Στυμφαλίας.

Αυτήν τη φορά θα ανεβαίναμε από τον κόμβο του Κιάτου προς τα πάνω, μια διαδρομή που την κάναμε εντελώς χαλαρά με μικρή ταχύτητα απολαμβάνοντας τη διαδρομή και το τοπίο με τις εναλλαγές πλούσιας βλάστησης με μεγάλα δέντρα, πολυάριθμους θάμνους όπως ρείκια και πουρνάρια, ρεματιές με πλατάνια, καλαμιώνες και αγροτικές εκτάσεις, αλλά και απέραντα βοσκοτόπια. Φτάσαμε έτσι μεχρι την Καστανιά, νερά όμως ....δεν συναντήσαμε!! 
 
 

Η απόφαση μας να ζητήσουμε πληροφορίες από το Μουσείο Περιβάλλοντος νομίζω ήταν ενδεδειγμένη και έτσι μας λύθηκε κάθε απορία. Μάλιστα η πρώτη κίνηση που έκανε ο ευγενικός υπάλληλος ήταν να μας ετοιμάσει τα κιάλια μέσα από τα οποία μπορέσαμε να "φτάσουμε" στα γαλάζια νερά της λίμνης!!
 Όχι πολλά πράγματα δηλαδή, μια στενή λωρίδα νερού χαμένη μέσα στην υπόλοιπη βλάστηση!
 
 
Στο πολύ ενδιαφέρον  Μουσείο Περιβάλλοντος, γνωρίσαμε και κατανοήσαμε καλύτερα τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, αλλά και την ανθρώπινη δραστηριότητα που αναπτύχθηκε ανά τους αιώνες, αξιοποιώντας το υγρό στοιχείο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το ενυδρείο που αναπαριστά σε τομή τη λίμνη, με ζωντανά ψάρια και φυτά της περιοχής! 
 




Κατεβαίνοντας μετά προς το Κιάτο εκεί που βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Μονής Ζαρακά, κάνοντας μια παράκαμψη μπήκαμε σε ενα μονοπάτι και πλέον πάνω στη λίμνη είδαμε από κοντά, το νερό να κυλά από διάφορα ρυάκια που διέσχιζαν το λασπώδες καταπράσινο έδαφος, το οποίο καλλιεργείται συστηματικά!
Λίγο πιο κάτω αγοράσαμε γαλακτοκομικά προϊόντα και ψωμί (που αποδείχτηκαν ωραιότατα) και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής!
 


 


Η Στυμφαλία βρίσκεται σε ένα οροπέδιο με 620 μέτρα υψόμετρο, ανάμεσα στην Κυλλήνη (ή Ζήρεια), τον Ολίγυρτο, το Μεγαλοβούνι, τον Γαβριά και τη Βέσεζα. Η μέγιστη έκτασή της ανέρχεται σε 3,5 τ.χλμ., αλλά το τι είδους λίμνη θα δείτε εξαρτάται από το πότε θα έρθετε εδώ, γιατί η όψη της τείνει να μεταμορφώνεται ανάλογα με την κάθε εποχή του χρόνου.

Αιτία γι’ αυτό το φαινόμενο είναι βέβαια ο όγκος των υδάτων, ο οποίος αυξομειώνεται ανάλογα με τις βροχοπτώσεις που τροφοδοτούν το σύστημα ρεμάτων και χειμάρρων από το οποίο εξαρτάται η λίμνη, όπως και τις γύρω πηγές, καθώς και τον μικρό ποταμό Στύμφαλο. Η Στυμφαλία, δηλαδή, έχει μπόλικο νερό κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, με το βάθος του να κυμαίνεται ανάμεσα σε 2 με 2,5 μέτρα (ανά περιστάσεις, πάντως, έχουν μετρηθεί και 4 μέτρα). Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, ωστόσο, τα νερά υποχωρούν πολύ: ο επισκέπτης θα δει στη θέση της κάμποσες εκτάσεις με αγριοκαλαμιές και χαμηλή βλάστηση, ενώ, όπου διατηρούνται νερά, σπάνια ξεπερνούν το 0,5 μέτρο σε βάθος. Κάποιες χρονιές η λίμνη στεγνώνει εντελώς, όπως την περίοδο της ξηρασίας του '89-'90 οπότε και είχε χρησιμοποιηθεί για καλλιέργεια.
Η Στυμφαλία έχει χαρακτηριστεί ως Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά της Ελλάδος και ως Περιοχή Κοινοτικού Ενδιαφέροντος που προτείνεται για ένταξη στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών "ΦΥΣΗ 2000" βάσει της Κοινοτικής Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ.